25 شعبان 1439 هـ برابر با 21 اردیبهشت ۱۳۹۷ هـ و 11/٥/٢٠١٨ م
مطالب مهم خطبه اول: در میهمانی الهی / روزهداری به چه معناست؟ / آمادگی بایسته / فرصتی برای برداشتن توشه معنوی.
مطالب مهم خطبه دوم: بعد از انتخابات چه خواهد شد؟ / ترامپ، عامل تهدید ثبات / سیاست تجاوز به سوریه / فلسطین در روز نکبت / چهارشنبه اول رمضان است.
خطبه اول:
خداوند سبحانه و تعالى در کتاب عزيز خود میفرماید: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآَنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ کانَ مَرِيضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ الله بِکمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِکمُ الْعُسْرَ»(النّور/55).
در میهمانی الهی
چند روز دیگر به پیشواز ماهی میرویم که «هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَيَّامُهُ أَفْضَلُ الْأَيَّامِ وَ لَيَالِيهِ أَفْضَلُ اللَّيَالِي وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ». ماهی که خداوند بندگان خود را به میهمانی خویش دعوت کرده است و چه ضیافتی بهتر از میهمانی خداوند؟ چرا که نَفَسهای بندگان او بیاختیار به تسبیح تبدیل میشوند. خوابشان با این که راحتی بدنشان است، عبادت و عملی حساب میشود که شاید در ماههای دیگر به خاطر نواقصی که دارد مورد قبول واقع نشود. دعاهای او در این ماه پذیرفته میشوند. همان دعاهایی که قضا را رد کرده و بلا را دفع مینماید. به خاطر رمضان، انسان با این دعاها به گنجینههای الهی راه مییابد. در این ماه شب قدر قرار دارد. در اشاره قرآن کریم، شب قدر از هزار ماه بهتر است. در این ماه، پاداش اعمال چند برابر ماههای دیگر است.
از این رو این ماه برای کسانی که به فکر رسیدن به پاداش الهی هستند و میخواهند به آنچه نزد خداوند است برسند، ماه رمضان ماهی استثنایی است و البته آن چه نزد خداوند است، بهتر و ماندگار است: «وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّک ثَوَاباً وَخَيْرٌ أَمَلاً». ولی برای این که از این ماه دستاورد داشته باشیم، باید آگاه باشیم. باید با اهداف این ماه آشنا باشیم. بدانیم که چگونه با این ماه برخورد کنیم. چون میزان آگاهی و بصیرت ما از این ماه، تعیین میکند که برخوردی با این ماه داشته باشیم و از آن بهرهمند گردیم.
خواست خداوند این است که این ماه فرصتی سالیانه برای بهرهمندی معنوی، ایمانی، اخلاقی و تربیتی ما باشد تا انسان از این همه زاد و توشه بیبهره نماند و بتواند به خواستههای الهی ملتزم و پایبند بماند.
روزهداری به چه معناست؟
از این رو بسیاری دچار اشتباه شدهاند که فکر میکنند روزهداری فقط به ترک خوردن، آشامیدن و بقیه مفطرات است. اینان عقیده دارند که اگر این کار را انجام دهند، وظیفه خود را انجام دادهاند. در حالی که به ماه رمضان و روزهداری در آن باید فراتر از اینها باشد.
پیامبر خدا(ص) در سخنان و مناسبتهای بسیاری سعی داشتند که چنین تصویری را از ماه رمضان نشان دهند و بیان دارند که روزهداری فقط به ترک خوردن و آشامیدن نیست، بلکه بازداشتن عقل، قلب و جوارح از حرام است.
جوهره احادیثی که درباره ماه رمضان وارد شدهاند نیز همین است. از پیامبر خدا(ص) روایت شده است که در مثل چنین روزی یعنی آخرین جمعه ماه شعبان در برابر اصحاب و یاران خود به ایراد سخن پرداخت تا بندهای اصلی برنامهای را که در این ماه باید به آنان ملتزم باشند، برایشان بیان نماید. از این رو فرمود:
«أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَيْکُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَکَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَيَّامُهُ أَفْضَلُ الْأَيَّامِ وَ لَيَالِيهِ أَفْضَلُ اللَّيَالِى وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ. هُوَ شَهْرٌ دُعِيتُمْ فِيهِ إِلَى ضِيَافَةِ اللَّهِ وَ جُعِلْتُمْ فِيهِ مِنْ أَهْلِ کَرَامَةِ اللَّهِ أَنْفَاسُکُمْ فِيهِ تَسْبِيحٌ وَ نَوْمُکُمْ فِيهِ عِبَادَةٌ وَ عَمَلُکُمْ فِيهِ مَقْبُولٌ وَ دُعَاؤُکُمْ فِيهِ مُسْتَجَابٌ فَاسْأَلُوا اللَّهَ رَبَّکُمْ بِنِيَّاتٍ صَادِقَةٍ وَ قُلُوبٍ طَاهِرَةٍ أَنْ يُوَفِّقَکُمْ لِصِيَامِهِ وَ تِلَاوَةِ کِتَابِهِ. فَإِنَّ الشَّقِيَّ مَنْ حُرِمَ غُفْرَانَ اللَّهِ فِى هَذَا الشَّهْرِ الْعَظِيمِ وَ اذْکُرُوا بِجُوعِکُمْ وَ عَطَشِکُمْ فِيهِ جُوعَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ عَطَشَهُ وَ تَصَدَّقُوا عَلَى فُقَرَائِکُمْ وَ مَسَاکِينِکُمْ وَ وَقِّرُوا کِبَارَکُمْ وَارْحَمُواصِغَارَکُمْ وَ صِلُوا أَرْحَامَکُمْ وَ احْفَظُوا أَلْسِنَتَکُمْ وَ غُضُّوا عَمَّا لَا يَحِلُّ النَّظَرُ إِلَيْهِ أَبْصَارَکُمْ وَ عَمَّا لَا يَحِلُّ الِاسْتِمَاعُ إِلَيْهِ أَسْمَاعَکُمْ وَ تَحَنَّنُوا عَلَى أَيْتَامِ النَّاسِ يُتَحَنَّنْ عَلَى أَيْتَامِکُمْ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِکُمْ. وَ ارْفَعُوا إِلَيْهِ أَيْدِيَکُمْ بِالدُّعَاءِ فِى أَوْقَاتِ صَلَاتِکُمْ فَإِنَّهَا أَفْضَلُ السَّاعَاتِ يَنْظُرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهَا بِالرَّحْمَةِ إِلَى عِبَادِهِ يُجِيبُهُمْ إِذَا نَاجَوْهُ وَ يُلَبِّيهِمْ إِذَا نَادَوْهُ وَ يُعْطِيهِمْ إِذَا سَأَلُوهُ وَ يَسْتَجِيبُ لَهُمْ إِذَا دَعَوْهُ؛ اى مردم، همانا ماه خدا، همراه با برکت و رحمت و آمرزش، به شما روى آورده است؛ ماهى که نزد خدا برترینِ ماهها و روزهایش برترینِ روزها، شبهایش برترینِ شبها و ساعاتش برترینِ ساعات است. ماهى است که در آن به میهمانى خدا دعوت شدهاید و از شایستگانِ کرامت الهى قرار داده شدهاید. نَفَسهایتان در آن، تسبیح است، خوابتان در آن، عبادت، عملتان در آن، پذیرفته و دعایتان در آن، مورد اجابت است. پس با نیّتهاى راست و دلهاى پاک، از پروردگارتان بخواهید تا براى روزهدارىِ آن و تلاوت کتاب خویش، توفیقتان دهد؛ چراکه بدبخت، کسى است که در این ماه بزرگ، از آمرزش الهى محروم بماند. با گرسنگى و تشنگى خود در این ماه، گرسنگى و تشنگىِ روز قیامت را یاد کنید، به نیازمندان و بینوایانتان صدقه بدهید، به بزرگان خود احترام و بر کوچکهایتان ترحّم و به بستگانتان نیکى کنید. زبانتان را نگه دارید، چشمهایتان را از آنچه نگاه به آن حلال نیست، بپوشانید، گوشهایتان را از آنچه شنیدنش حلال نیست، فرو بندید، به یتیمان مردم، محبّت کنید تا بر یتیمان شما محبّت ورزند. از گناهانتان به پیشگاه خداوند توبه کنید. در هنگام نمازها، دستانتان را بر آستان او به دعا بلند کنید که آن هنگام(وقت نماز)، برترینِ ساعتها است؛ و خداوند با نظر رحمت به بندگانش مىنگرد و هرگاه با او مناجات کنند، پاسخشان مىدهد و چون او را صدا بزنند، جوابشان مىگوید و چون او را بخوانند، اجابتشان مىکند».
سپس فرمود: «أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَنْفُسَکُمْ مَرْهُونَهٌ بِأَعْمَالِکُمْ فَکُفُّوهَا بِاسْتِغْفَارِکُمْ وَ ظُهُورُکُمْ ثَقِیلَهٌ مِنْ أَوْزَارِکُمْ فَخَفِّفُوا عَنْهَا بِطُولِ سُجُودِکُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِکْرُهُ أَقْسَمَ بِعِزَّتِهِ أَنْ لَا یُعَذِّبَ الْمُصَلِّینَ وَ السَّاجِدِینَ وَ أَنْ لَا یُرَوِّعَهُمْ بِالنَّارِ یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِینَ؛ اى مردم، جانهاى شما در گرو کارهاى شماست، پس با آمرزشخواهى خود، آنها را آزاد سازید و پشتهاى شما از بار گناهانتان سنگین است، پس با طول دادن سجدههاى خود، آنها را سبک کنید و بدانید که خداوند که یادش والا است، به عزّت خود، سوگند خورده است که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نمىکند و در روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان [براى حساب] مىایستند، آنان را با آتش، هراسان نمىسازد».
بنابراین از نظر پیامبر خدا(ص) ماه رمضان یک مجموعه به هم پیوسته است. پیامبر خدا(ص) اهتمام ویژهای داشت به این که هدف روزهداری را برای ما برجسته نماید که ما به آن توجه داشته باشیم. میفرمود: «وَ اذْکُرُوا بِجُوعِکُمْ وَ عَطَشِکُمْ فِيهِ جُوعَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ عَطَشَهُ» چون یکی از معانی پرهیز از خوردن و آشامیدن این است که انسان به یاد ایستادن در برابر خداوند بیفتد. چون در این روز انسان به خاطر حسابرسی طولانی و بسیاری گناه، دچار تشنگی و گرسنگی میشود. هدف این است که روزهدار راههای اجتناب از این وضعیت را مورد بررسی قرار دهد. باید با محاسبه نفس مداوم و استغفار همیشگی از گناهان و کوتاهیها، بکوشد با پشتی خمیده از بار گناه از این دنیا نرود. علاوه بر این باید نماز بخواند، دعا کند، مستحبات را به جای آورد، قرآن بخواند، به یاد خدا باشد، استغفار کند، توبه نماید، صله رحم را به جای آورد، اخلاق خود را بهبود ببخشد، به فقرا، نیازمندان، ایتام و نیازمندان خاص توجه داشته باشد، کارهای خوب انجام دهد، امر به معروف و نهی از منکر کند، به سوی خداوند دعوت کند، از چنان اراده قوی داشته باشد که حدود الهی را رعایت نماید و در دست، زبان، گوش و چشم خود، از این حدود تجاوز ننماید.
آمادگی بایسته
از این رو عزیزان! باید روزهایی باقیمانده تا ماه رمضان را غنیمت بشماریم. باید برای این ماه آماده شویم. باید با الهام گیری از آنچه از پیامبر خدا وارد شده است، برنامههای خاصی برای خود فراهم کنیم. طوری نشود که دیگران برای ما برنامه آماده کنند. میبینیم که تبلیغ برنامههای تلویزیونی، سریالها و شبنشینیهای رمضانی که وقت ما را به خود مشغول میکنند، آغاز شدهاند. دلیلشان این است که در ماه رمضان انسان روزهدار است و باید کاری کرد که قدری از دشواری این ماه را از دوش او بکاهیم.
البته این بدان معنا نیست که آسایش نداشته باشیم. این خوب بلکه لازم است. ولی چنان چه در حدیث آمده است، این برنامهها نباید به گونهای باشد که با اهداف ماه رمضان و آنچه خداوند از ما خواسته است، تضاد داشته باشد بلکه باید در راستای اهداف ماه رمضان باشد.
چیز دیگری که در این ماه از ما انتظار میرود، امام رضا(ع) به یکی از یاران خود به نام اباصلت هروی اشاره داشته است. او میگوید: در آخرین جمعه از ماه شعبان بر امام رضا(ع) وارد شدم. فرمود: «يَا أَبَا الصَّلْتِ إِنَّ شَعْبَانَ قَدْ مَضَى أَکثَرُهُ وَ هَذَا آخِرُ جُمُعَةٍ مِنْهُ فَتَدَارَک فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ تَقْصِيرَک فِيمَا مَضَى مِنْهُ وَ عَلَيْک بِالْإِقْبَالِ عَلَى مَا يَعْنِيک وَ تَرْک مَا لَا يَعْنِيک وَ أَکثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِک لِيُقْبِلَ شَهْرُ اللَّهِ إِلَيْک وَ أَنْتَ مُخْلِصٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا تَدَعَنَّ أَمَانَةً فِي عُنُقِک إِلَّا أَدَّيْتَهَا وَ لَا فِي قَلْبِک حِقْداً عَلَى مُؤْمِنٍ إِلَّا نَزَعْتَهُ وَ لَا ذَنْباً أَنْتَ مُرْتَکبُهُ إِلَّا قَلَعْتَ عَنْهُ وَ اتَّقِ اللَّهَ وَ تَوَکلْ عَلَيْهِ فِي سِرِّ أَمْرِک وَ عَلَانِيَتِک وَ مَنْ يَتَوَکلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکلِّ شَيْءٍ قَدْراً وَ أَکثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ فِيمَا بَقِيَ مِنْ هَذَا الشَّهْرِ اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِي مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ؛ اى اباصلت ماه شعبان بيشترش گذشت و اين جمعه آخر آن است، پس آنچه از اعمال خير که در اين ماه در انجام آن کوتاهى کردهاى در اين چند روزى که باقیمانده تدارک کن و بر تو باد به انجام آنچه به حال تو مفيد است و ترک آنچه براى تو فایدهای ندارد و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون کن و از گناهان و نافرماني به سوى خدا بازگرد و توبه نما تا ماه خدا به تو رو کرده باشد در حالى که تو با خدایت اخلاص ورزیده باشى و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر آنکه آن را ادا کنى و نیز در دلت کینه هیچ مؤمنى نباشد مگر اینکه آن را از دل بیرون کنى و هیچ گناهى را که مرتکب بودهاى وامگذار مگر آنکه آن را رها کرده و از آن دورى گزینى و از خداوند پروا داشته باش و در امور نهان و آشکارت بر او توکّل و اعتماد کن و هر کس بر خدا توکّل کند همانا خداوند او را کافى است، زیرا خداوند کار خود را به انجام میرساند و براى هر چیز اندازهاى قرار داده است و در باقیمانده این ماه زیاد این ذکر را بگو: پروردگارا! اگر تاکنون در این ماه ما را نبخشیدهاى، پس از تو میخواهیم که در باقیمانده این ماه ما را ببخشى و بیامرزى.» بنابراین باید خود را برای چیزهایی که این حدیث بدان اشاره دارد، آماده کنیم تا در میهمانی الهی پذیرفته شویم. چون خداوند فقط پاکان را در این میهمانی میپذیرد. کسانی را میپذیرد که دلشان پاک، نیتهایشان صاف و رابطهشان با مردم خوب باشد.
مسئله سوم این است که احکام مربوط به این ماه را بدانیم. در این زمان ندانستن عذر نیست. چون در زمانی قرار داریم که جاهلان هیچ عذری ندارند؛ زیرا در نظر خداوند، حکم جاهل مقصر همان حکم عامد است. باید آداب افطار و سحری و آداب مربوط به روزها و شبهای این ماه را بدانیم.
فرصتی برای برداشتن توشه معنوی
یکی از آداب مربوط به این ماه، بیدار شدن در سحر است؛ زیرا بسیاری از ما سحر بیدار نمیشوند. از این رو ثوابی را که در این حدیث آمده است، از دست میدهند: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَک وَ تَعَالَى وَ مَلَائِکتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى الْمُسْتَغْفِرِينَ وَ الْمُتَسَحِّرِينَ بِالْأَسْحَارِ؛ خداوند تبارک و تعالى و فرشتگانش بر کسانى که در سحرها آمرزش مىطلبند و سحرى تناول مىکنند، درود مىفرستند.» علاوه بر این باید ولو فرازهایی از دعای سحر را که دارای مضامین عالی معنوی و ایمانی است بخوانیم و نماز شب را ادا نماییم.
باید شاد و خوشحال وارد ماه مبارک رمضان شویم تا از این ماه که بهترین فرصت برای برداشتن توشه معنوی و ایمانی از این ماه است، استفاده کافی ببریم. نباید جزو کسانی باشیم که از روزهای طولانی و یک ماه ادامه داشتن آن آه و ناله سر میدهند، کسانی که برای پایان یافتن ماه رمضان روز شماری میکنند، تمام روز را میخوابند و کسانی که روزهای آن را میخوابند و شبها بیدارند تا احساس تشنگی و گرسنگی نکنند. اگرچه روزهداری سخت و دشوار است، باید به یاد پاداشی باشیم که خداوند به روزهداران صابر وعده داده است. این که هر چه رنج و سختی انسان بیشتر باشد، اجر و پاداش او نیز زیاد میشود.
خواست ما این است که ماه رمضان، حیات قلب، خرد و باطن ما باشد. موجب بالندگی، نشاط و حرکت ما شود. نه این که سبب بیحالی و کمتحرکی ما گردد. ماه رمضان باید باعث شادی فقرا و ایتام، همنشینان و نیازمندان به ما شود. نه این که ماه رمضان به ماه تنش، تشنج، خشم و کارهای بیهوده تبدیل شود که هدف روزهداری از بین برود و رمضان معنا و مفهوم خود را از دست بدهد.
باید دعا کنیم: «اللَّهمَّ اشْحَنْهُ بِعِبَادَتِنَا إِيَّاک، وَزَيِّنْ أَوْقَاتَهُ بِطَاعَتِنَا لَک، وَأَعِنَّا فِي نَهَارِهِ عَلَى صِيَامِهِ، وَفِي لَيْلِهِ عَلَى الصَّلاةِ وَالتَّضَرُّعِ إِلَيْک، وَالْخُشُوعِ لَک، وَالذِّلَّةِ بَيْنَ يَدَيْک، حَتَّى لا يَشْهَدَ نَهَارُهُ عَلَيْنَا بِغَفْلَةٍ، وَلا لَيْلُهُ بِتَفْرِيطٍ. اللَّهمَّ أَهِّلْنَا فِيهِ لِمَا وَعَدْتَ أَوْلِيَاءَک مِنْ کرَامَتِک، وَأَوْجِبْ لَنَا فِيهِ مَا أَوْجَبْتَ لِأَهْلِ الْمُبَالَغَةِ فِي طَاعَتِک، وَاجْعَلْنَا فِي نَظْمِ مَنِ اسْتَحَقَّ الرَّفِيعَ الأعْلَى بِرَحْمَتِک؛ خدايا! اين ماه را با بندگیمان براى حضرتت پُر کن و اوقاتش را به طاعتمان براى وجود مبارکت زينت ده و در روزش ما را به روزه داشتن و در شبش ما را به نماز و زارى به درگاهت و فروتنى به پيشگاهت و خوارى در برابرت يارى فرما تا روزش به غفلت ما از روزه و شبش به کوتاهى ما از عبادت گواهى ندهد. خدایا ما را در این ماه شایسته کرامتی که به اولیایت وعده دادی گردان و آنچه برای اهل کوشش در بندگیات قرار دادی برای ما قرار ده و ما را در زمره کسانی که به رحمتت، شایستگی رسیدن به برترین مرتبه را یافتند، درآور».
خطبه دوم:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا! شما و خودم را به همان چیزی توصیه مینمایم که خداوند به ما توصیه کرده است: «وَأَنِيبُوا إِلَى رَبِّکمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَکمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ* وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنْزِلَ إِلَيْکمْ مِنْ رَبِّکمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَکمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ* أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللهِ وَإِنْ کنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ* أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللهَ هَدَانِي لَکنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ* أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي کرَّةً فَأَکونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ* بَلَى قَدْ جَاءَتْک آَيَاتِي فَکذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَکبَرْتَ وَکنْتَ مِنَ الْکافِرِينَ».
این دعوت خداوند است. برای این که به سوی او بازگردیم و کار خود را به او واگذاریم. باید از خداوند پیروی کنیم تا به سمت شهوات، آزمندیها و تعصبات نرویم و به جهنم گمراهی سقوط نکنیم. باید به گفتار و کردار خود خوب بیندیشیم، پیش از فرا رسیدن روزی که به خاطر کم کاریهای خود در محضر خداوند پشیمان شویم که فایدهای ندارد. به این ترتیب از آگاهی و توان بیشتری برای مقابله با چالشها برخوردار خواهیم شد.
بعد از انتخابات چه خواهد شد؟
از لبنان آغاز میکنیم که به رغم همه شائبههایی که در جریان انتخابات روی داد، بالاخره صفحه انتخابات پارلمانی ورق خورد. اکنون لبنانیها مرحله تازهای را که خودشان برگزیدهاند، چه با انتخاب و چه عدم انتخاب، آغاز میکنند و باید پیامدها و نتایج این انتخابات را بپذیرند.
این موفقیت را به لبنانیها تبریک و تهنیت عرض میکنیم و آگاهی و تن ندادنشان را به منطق هراسی افکنی میستاییم. البته نباید اتفاقات ناگواری را که در بیروت و شویفات روی داد، کوچک شمرد. ولی خواهش ما این است که این رویدادها در حد خاص خود نگاه داشته شود و تعمیم نیابد. تصمیم گیران این رویداد محکوم هستند. اگر مسئولیتی هم باشد متوجه کسانی است که دست به این کار زدند و کسانی که اظهار نظرهای تحریک کننده داشتند. ما پیش از این نسبت به نتایج و پیامدهای آن هشدار دادیم و عرض کردیم که آثار این اظهار نظرها با تمام شدن انتخابات پایان نمییابد و کسانی که میخواهند در امنیت و وحدت کشور اختلال ایجاد کنند، از آن سوء استفاده خواهند کرد.
در این باره خطاب به جریانهای سیاسی عرض میکنیم که از حمایت کسانی که ثبات داخلی کشور را مختل میکنند، دست بردارند. باید به نیروهای امنیتی و دستگاه قضایی اجازه دهند که اخلال گران امنیتی و کسانی را که به وحدت ملی آسیب میزنند، بازخواست کنند تا چنین اتفاقاتی تکرار نشود.
همین طور از نیروهای سیاسی میخواهیم به خاطر ترحم به کشور هم که شده، از گفتمان تحریک کننده دست بردارند و به گفتمان همگرا، رابطه ساز و متحد کننده پیرامون موضع گیریهای ملی بازگردند. خصوصاً در این شرایط بحران منطقهای در حال تشدید است و تجاوزگریهای صهیونیستی رو به افزایش نهاده است.
به کسانی که به کرسیهای پارلمانی دست یافتهاند نیز عرض میکنیم: بعد از این که مردم به شما اعتماد کردند، انتخابتان نمودند و شما را به این جایگاه رساندند، اکنون وظیفه شماست که در امانتداری جدی باشید، به وعدههایی که به مردم دادهاید، صادق باشید، به تعهداتی که در مورد مبارزه با فساد و مفسدان و حل بحرانهای ملی یا حوزههای انتخاباتی دادهاید، عمل کنید. چون بعد از تجربههای طولانی، لبنانیها به این وعدهها اعتمادی ندارند. زیرا میدانند که شما غیر از زمان انتخابات به سراغشان نمیروید و سپس تا رسیدن به زمان انتخابات بعدی آنان را فراموش میکنید.
باید بدانید جایگاهی که شما به آن رسیدهاید، امتیاز نیست. بلکه مسئولیت است. الآن به شما تبریک میگوییم. بعد از این که به وعدههای خود عمل کردید و مسئولیتهای خود را انجام دادید، سزاوار تبریک هستید. اگر پیروزی هم باشد، وقتی پیروز شدهاید که بر خودخواهی و منافع شخصیتان، ریشههای دردها و رنجهای مردم پیروز شوید و وقتی که به لبنانیها سیمای جدیدی از نماینده ارائه کنید. نمایندهای که چهار سال با مردم زندگی کند و حتی الامکان امیدها، آرمانها و آرزوهای مردم را تحقق ببخشد.
ترامپ، عامل تهدید ثبات
در جایی دیگر، دنیا همچنان پیامدهای تصمیم رئیس جمهور آمریکا مبنی بر خروج از توافق هستهای را پیگیری میکند. البته با توجه به سیاستهای آمریکا که فقط منافع خود و رژیم صهیونیستی را در نظر دارد، این تصمیم دور از انتظار نبود. حتی آمریکا منافع رژیم صهیونیستی را بر منافع خود ترجیح میدهد و همیشه منافع صهیونیستها را در نظر دارد. آن هم در شرایطی که آژانس انرژی اتمی اعلام کرده است که ایران به توافق هستهای پایبند بوده است، اما رئیس جمهور آمریکا و بعد از او نخست وزیر دشمن اعلام میکند که ایران به این توافق پایبند نبوده و تلاش میکند به سلاح اتمی دست یابد.
ما معتقدیم که این سیاست آمریکا و سایر سیاستهای دیگر این دولت، عامل تهدید امنیت، سیاست، اقتصاد جهان و روابط بین الملل است. خصوصاً زمانی که قدرتهای بزرگ به توافقات بین المللی پایبند نیستند و آنها را اجرا نمینمایند و میکوشند در این توافقات تشکیک کنند یا با تغییر رئیس جمهور یا تحولات سلیقهای از آن خارج شوند. این کار جهان را دچار ناامنی میکند و صلح و ثبات جهانی را تهدید مینماید.
از این رو معتقدیم که ضرورت دارد جهان، یکپارچه این سیاست را نفی کند و در برابر آن بایستد. البته نه فقط به نفع ایران بلکه به نفع صلح و ثبات جهان این کار را انجام دهند. چون وضعیتی که برای ایران پیش آمده است، بعد از این برای کشورهای دیگر نیز پیش خواهد آمد.
از این رو از دولتهای اروپایی که اعلام کردهاند به توافق هستهای پایبند خواهند بود، میخواهیم که بر سر موضع متفاوت خود با سیاست آمریکا بایستند. باید بر حضور مستقل خود تأکید کنند که مورد نظر ما نیز هست. نباید به فشارهای آمریکا بر شرکتها و موجودیت اقتصادی و سیاسی خود تن دهند. به دولتهای عربی که به خاطر دشمنی با ایران، برای این تصمیم کف زدهاند نیز میگوییم که به منافع خود بیندیشند. این تصمیم به سود آنها نیست و باعث غارت خودشان خواهد شد و این زبانی است که رئیس جمهور آمریکا به آن اذعان کرده است.
سیاست تجاوز به سوریه
در چنین شرایط، دشمن صهیونیستی سیاستهای تجاوزگرانه خود علیه سوریه و هم پیمانان آن را ادامه میدهد و به روشنی میکوشد با مدد جستن از موضع آمریکا شرایط خود را بر سوریه تحمیل کند؛ اما پاسخ قوی سوریه ثابت کرد که سوریه به این باجگیری تن نخواهد داد و برای حمایت از حاکمیت ملی خود کم نخواهد گذاشت.
در اینجا تأکید میکنیم که ضرورت دارد کشورهای عربی و اسلامی در برابر دشمن صهیونیستی از سوریه حمایت کنند و نگذارند اهداف این تجاوز تحقق یابد. دشمن با این تجاوزات میخواهد سوریه را تابع القائات و توطئههای تجزیه و تفرقهافکنانه خود کند. اگر اجازه دهند که رژیم صهیونیستی به یک کشور عربی حمله کند به این معناست که اگر منافع دشمن ایجاب کرد، کشورهای دیگر را نیز مورد حمله قرار خواهد داد. در اینجا باید این ضرب المثل مشهور را خاطر نشان کنیم: «من زمانی خورده شدم که گاو سفید خورده شد.»
فلسطین در روز نکبت
اما در فلسطین هفتادمین سالروز نکبت است. روزی که یادآور دردها و رنجهای فلسطینیان در داخل و خارج این سرزمین است. به مردم فلسطین به خاطر ایستادگی و فداکاریهایش تبریک عرض میکنیم. راهپیمایی بازگشت آغاز واکنش طبیعی به طرح پایان دادن به آرمان فلسطین است. طرحی که متأسفانه دولتها و رژیمهای بسیاری در آن دخالت دارند.
ما خواستار ایستادگی در کنار مردم فلسطین هستیم. باید همه ابزارها و وسایل مقابله را در اختیارشان قرار دهیم تا با ایستادگی خود همه تصمیمهای آمریکایی و اسرائیلی برای یهودیسازی کامل فلسطین بعد از انتقال سفارت آمریکا به قدس و تداوم تهدیدات و وعدهها و پیامهای تحریکآمیز علیه دولتها و منطقهای که همچنان تن دادن به این تصمیمات را نپذیرفتهاند، بشکنند.
چهارشنبه اول رمضان است
در پایان اعلام میکنیم طبق مبنای فقهی جناب سید(ره) که محاسبات دقیق فلکی را قبول دارد، چهارشنبه آینده آغاز ماه مبارک رمضان است. خداوند این ماه را با خیر، برکت و حدت برای شما تکرار نماید.