متن اين نامه به قرار ذيل است:

آقايان اسقف های محترم كليسای انگليكان

درودها و سلامهای خالصانه مرا پذيرا باشيد.

اما بعد

با اهتمام فراوان موضع گيری اخيرتان را پيگير بودم. بيانيه ای كه كليسای شما صادر كرد و در آن از دولت انگلستان خواستيد به خاطر خطاهايی كه در پيروی از سياستهای آمريكا در خاورميانه مرتكب شده است و نيز به جهت عقب ماندگيهايی كه ملتهای مسلمان از ايجاد رژيم اسرائيل متحمل شده اند و به خاطر حمايت از رژيمهای استبدادی منطقه كه به ضرر منافع و رفاه ملتها و ثبات كشورهای خويش، منافع دولتهای غربی را تأمين می كنند، از ملتهای مسلمان و مردم عراق عذر خواهی كند.

اينجانب ضمن تشكر از اين مواضع شما، از چند زاويه به اقدام ارزشمند شما نگاه می كنم:

1. اين موضع گيری حاكی از درك عميق نسبت به بحران موجود بين غرب و اسلام است. بحرانی كه سياستهای استعماری غرب در زمانهای طولانی بدان دامن زده است.

2. اين موضع گيری حاكی از اراده ای آزاد و غير وابسته به دولت انگليس است و ديدگاهی متفاوت از نگاه سياسی دولت به خاورميانه را مطرح می كند.

3. اين موضع گيری بر عقب ماندگی سياسی و تمدنی خاورميانه تحت تأثير ايجاد رژيم صهيونيستی انگشت می گذارد. ايجاد رژيم صهيونيستی و حمايت همه جانبه آمريكا و انگليس از رژيم های وابسته يكی از علل اصلی عقب ماندگی منطقه است.

4. اين موضع گيری يكی از مهم ترين اقداماتی است كه بدون برخورداری از تعصبات دينی و قومی كه معمولاً از اتخاذ مواضع صريح جلوگيری می كند به بيان صريح مسائل پرداخته است.

5. اين موضع گيری تفسير رئيس جمهور آمريكا از كتاب مقدس را نقد كرده است. بوش از كتاب مقدس به عنوان ابزاری برای هجوم به عراق و جهان اسلام استفاده نمود.

6. ما از دعوت كليسای انگليكان برای گفتگوی بين اسلام و غرب تقدير می كنيم و تأكيد می ورزيم اين دعوت اگر چه با تأخير مطرح شده است ولی می تواند خطاهای گذشته را جبران كرده و ديدگاه مشتركی را برای بازنگری مسائل مشترك بين اسلام و غرب در پرداختن به مسائل روز جهان به وجود آورد. اين تشريك مساعی می تواند تمدنی انسانی و به دور از تحريكات دينی را پديد آورد و سياستهای سلطه طلبانه ای را كه از سوی مسلمانان تكفيری و غربيهای مستكبر اعمال می شوند تحت فشار قرار دهد.

من نسبت به توجه آن كليسای محترم به موضع گيريهای گذشته خود خصوصاً در زمينه دعوت به گفتگوی دينی و انسانی كه از سالهای دور آن را مطرح كرده ام آشنايی دارم و آرزو دارم كه اين گفتگوها با تلاشهای پيگير آغاز شوند تا بتوانيم مشكلات و سوءظن هايی را كه بين دو تمدن ممتاز دنيا به وجود آمده است از خود و ساير ملتهای جهان بزداييم و از عملی شدن سياستهای مبتنی بر كينه توزی كه به سوی ويرانی بارزترين نشانه های تمدنی انسانی جديد دعوت می كنند و تسامح و محبت و تفاهمی را كه اديان آورده اند و آزادی و كرامت انسانی و احترام به ديگران را كه تجربه بشری بدست داده است انكار می كنند جلوگيری كنيم.

بايد همه مخلصان و خير انديشان و تلاش گران را به سمت فضايی انسانی و سالم سوق دهيم كه مشتركات اديان آسمانی در زمينه گفتگو و ديدار و تفاهم مبتنی بر شرف انسانی را اساس كار خويش قرار داده است. شرف انسانی كه خود بر همه ارزشهای اديان آسمانی و انسانی سيطره دارد و از دست اندازی سياستمداران كينه توز و سلطه جويان غربی و مسلمانان منحرف بدور می باشد. شورای جهانی گفتگو بين تمدنها و اديان به عنوان يك هويت بشری می تواند به همه بدخواهان انسان فشار معنوی وارد آورد و تابع قدرتهای سلطه جو و ويرانگر كه جهان را با تحريكات خود آشفته كرده اند نباشد.

عقلای اين كشتی – كره زمين – بايد با يكديگر بنشينند و جلوی هوس بازانی را كه می خواهند كشتی را سوراخ كنند بگيرند تا همه غرق نشويم و اين كار نيازمند جرأت است و بيانيه شما اسقف های محترم اين جرأت را نشان می دهد.

از شما می خواهم با گامهای مثبت خويش اين كار خود را كامل كنيد. گامهای مثبتی كه بر جنبه های مشترك اديان و اصول مترقی بشری تأكيد می ورزند.