علامه مرجع در جمع اين هيأت فرمودند:
ترديدی وجود ندارد که عادتها و سنّت های ما به زن ظلم کرده است و او را از مسؤوليت های اجتماعی و همدوشی با مرد در پذيرش مسؤوليت های سياسی و حيطه های ديگر دور کرده است. چرا که زن در کنار مرد، نقشی سازنده دارد. اگر چه نقش مادری يکی از مهمترين نقشهای زن در جامعه است ولی اين بدان معنا نيست که تنها نقش زن همين است. چرا که زن هم از عقل و علم و انديشه و پويايی شايسته ای برخوردار است.
خداوند از زن و مرد خواسته است که با علم و تجربه و انديشه ورزي، عقل و خرد را رشد دهند. از اين رو زن بايد در کنار مرد همان گونه که در توليد جسمی انسان نقش دارد در شکل دهی حيات فرهنگی و فکری بشريت هم نقش داشته باشد. امّا در عرصه سياسی نيز جايز و بلکه شايسته است که زن به کار سياسی بپردازد. چرا که اين کار او نمايندگی از مردم است. همان گونه که مرد می تواند در کار سياسی از طرف مرد نماينده شود، زن نيز می تواند چنين کاری را انجام دهد و وقتی زن شايستگی های لازم را دارد هيچ کس نمی تواند او را از حضور در عرصه های سياسی دور کند.
علامه مرجع به تجربه جمهوری اسلامی ايران در دادن نقش سياسی و علمی به زن اشاره کردند و تأکيد داشتند که ما به اساتيد زن و دانشگاههايی پيشرفته نياز داريم چرا که برای پيگيری قضايای علمی و فرهنگی و فکری به مردان و زنان فرهيخته نياز داريم. ما به پيشگامان فکری و فرهنگی و علمی نياز مبرم داريم. چرا که درگيری حقيقی اين است که چگونه به پيشگامی در همه اين جوانب برسيم.
علامه مرجع در نهايت بر اهميت ساختن تمدن از راههای اسلامی تأکيد کردند و فرمودند بدين ترتيب می توانيم برای دنيا ثابت کنيم که اسلام می تواند مثل گذشته تمدن آفرين باشد.
