18 ربیع الثانی 1439 هـ برابر با 15 دی 1396 هـ و 5/1/2018 م
مطالب مهم خطبه اول: عمل برای آخرت / صدقه، راهی به سوی خداوند / دو نمونه / محاسبه نفس واجب است.
مطالب مهم خطبه دوم: لبنان و بحران‌های فزاینده / قدس در پیچ خطرناک / ایران از فتنه نجات می‌یابد / رحلت انسانی نیکوکار.
خطبه اول:
خداوند متعال در کتاب عزیز خود می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اتَّقُوا الله وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا الله إِنَّ الله خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ* وَلَا تَکونُوا کالَّذِينَ نَسُوا الله فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِک هُمُ الْفَاسِقُونَ* لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ» صدق الله العظيم.
دین برای این آمده است تا دایره نقش انسان را توسعه دهد؛ یعنی این که نقش انسان به زندگی دنیوی او محدود نماند و عالم بعد از مرگ را نیز شامل شود و او برای روزی تلاش کند که تک و تنها وارد قبر می‌شود، خانواده، ثروت، منصب و هر آن چه را که در این دنیا به دست آورده است، رها می‌کند و به نزد پروردگارش می‌رود.
بنابراین همان طور که انسان تلاش می‌کند و همه دشواری‌ها و مشقات را به جان می‌خرد تا سعادت، آسایش و امنیت دنیوی خود را تأمین نماید، باید برای به دست آوردن راحتی و سعادت اخروی خود نیز تلاشی افزون به خرج دهد. چون حیات اخروی جاودانه و همیشگی است. خداوند در این باره می‌فرماید: «وَإِنَّ الدَّارَ الْآَخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ کانُوا يَعْلَمُونَ» و فرموده است: «وَابْتَغِ فِيمَا آَتَاک الله الدَّارَ الْآَخِرَةَ». دنیا مرحله گذار است و اصل و اساس همان آخرت است.
احادیث نیز به این واقعیت اشاره کرده‌اند. در حدیث آمده است: «الدّنيا هي مزرعة الآخرة» و در حدیث دیگری آمده است: «أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدْ جَعَلَ اَلدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا وَ اِبْتَلَى فِيهَا أَهْلَهَا لِيَعْلَمَ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ لَسْنَا لِلدُّنْيَا خُلِقْنَا وَ لاَ بِالسَّعْيِ فِيهَا أُمِرْنَا؛ اما بعد، خداى سبحان دنيا را براى آخرت که پس از آن می‌آید، آفريده است و مردمش را می‌آزماید تا معلوم شود کدام يک به عمل نيکوترند. ما براى دنيا آفريده نشده‌ایم و ما را به کوشش در کار دنيا امر نفرموده‌اند.»
عمل برای آخرت
خداوند کسانی را که دنیا را بر آخرت ترجیح می‌دهند، مورد نکوهش داده، می‌فرماید: «بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا* وَالْآَخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى».
آیه‌ای که در آغاز سخن تلاوت کردیم نیز توجه به حیات اخروی و تلاش برای ساختن آن را مورد تأکید قرار می‌دهد. این آیه خطاب به مؤمنان می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اتَّقُوا الله». خطاب به مؤمنان می‌فرماید که باید زندگی پس از مرگ آمادگی بگیرند: «وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ». همیشه باید این پرسش را در برابر خود ببینند: برای آن روز چه توشه‌ای فراهم کرده است؟ چه آمادگی‌هایی گرفته است؟ آیا در آن روز از جمله بهره‌مندان و نیک بختان خواهد بود؟ خداوند برای این که احساس مسئولیت را در وجود انسان نهادینه نماید می‌فرماید: «إِنَّ الله خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ» تا انسان بداند که تمام گام‌ها و اهداف او در زندگی تحت نظارت الهی قرار دارد و اگر ما از او غافل شویم، او از ما غفلت نمی‌کند.
خداوند کسانی را بر انسان گمارده است که ریزترین اعمال او را حساب کرده و در کتاب مبین یادداشت می‌کنند؛ بنابراین آنها مانند غافلان از کار خود غفلت نمی‌کنند. خداوند می‌فرماید: «وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ* إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ* مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ».
نیز می‌فرماید: «جَاءَتْ سَکرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِک مَا کنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ* وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ذَلِک يَوْمُ الْوَعِيدِ* وَجَاءَتْ کلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ* لَقَدْ کنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا فَکشَفْنَا عَنْک غِطَاءَک فَبَصَرُک الْيَوْمَ حَدِيدٌ» و فرموده است: «إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَکتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآَثَارَهُمْ وَکلَّ شَيْءٍ أحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ».
بر این اساس باید همیشه حضور خداوند را به یاد داشته باشیم و بکوشیم که جایگاه اخروی خود را محکم نماییم. چون آخرت سرای ثبات و استقرار است. در این صورت از موقعیت ترسناکی که خداوند بدان اشاره کرده است، در امان خواهیم ماند: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ* يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ کلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ کلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُکارَى وَمَا هُمْ بِسُکارَى وَلَکنَّ عَذَابَ الله شَدِيدٌ».
در همین باره در حدیث آمده است: «در روز قیامت فردی را نزد پدرش می‌آورند. پدر به او می‌گوید: آیا به تو خوبی نکردم؟ آیا برای تو دلسوز نبودم؟ آیا به تو نیکی نکردم؟ می‌بینی که در چه وضعیتی قرار دارم. از حسنات خود به من چیزی بده یا از گناهی را از من بردار. او می‌گوید: چیزی که از من می‌خواهی آسان است؛ اما من همان ترسی را دارم که تو داری. پدر نیز همین را به فرزندش می‌گوید و به این گونه پاسخ می‌دهد. همین طور فرد به همسرش می‌گوید: آیا بهترین زندگی را برای تو فراهم نکردم؟ پس مقداری از خطاهایم را بردار تا شاید نجات یابم. او نیز می‌گوید: این کار آسان است ولی من همان ترسی را دارم که تو داری. زن نزد فرزندش می‌رود و می‌گوید: فرزندم! آیا در رحمم تو را جای ندادم؟ آیا از سینه‌ام تو را سیراب نکردم؟ فرزندم! حسنه‌ای به من بده تا از آتش نجات یابم. می‌گوید: مادر! از من دور شو.»
صدقه، راهی به سوی خداوند
بر همین اساس در سیره پیامبر خدا آمده است که آن حضرت از یاران و اصحاب خود می‌خواست در راه عمل تلاش و کوشش وافر به خرج دهند. تا این که این با دست خالی به محضر پروردگار نرود. در این روز فقط کسانی به رستگاری می‌رسند که تقوا دارند، جهاد کرده‌اند، صدقه داده‌اند، خوبی کرده‌اند و عمل نیک داشته‌اند. در این باره از رسول خدا(ص) وارد شده است: «تصدَّقوا ولو بصاعٍ من تمر، ولو ببعض صاع، ولو بقبضة، ولو ببعض قبضة، ولو بتمرة، ولو بشقِّ تمرة، فمن لم يجد فبکلمة ليّنة، فإنَّ أحدکم لاقي الله فقائل له: ألم أفعل بک؟ ألم أجعلک سميعاً بصيراً؟ ألم أجعل لک مالاً وولداً؟ فيقول: بلى، فيقول الله تبارک وتعالى: فانظر ما قدّمت لنفسک، قال: فينظر قدَّامه وخلفه، وعن يمينه وعن شماله، فلا يجد شيئاً يقي به وجهه من النّار؛ صدقه بدهید ولو به اندازه یک پیمانه از خرما، ولو کمتر از پیمانه، ولو به اندازه یک مشت، ولو به کمتر از یک مشت، ولو به یک دانه خرما، ولو به کمتر از یک دانه خرما. هر کس نداشت، سخنی نرم بگوید. چون وقتی یکی از شما خداوند را ملاقات کرد، خداوند به او می‌گوید: با تو چه کنم؟ آیا تو را شنوا و بینا قرار ندادم؟ آیا به او مال و فرزند ندادم؟ می‌گوید: آری. خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: پس ببین که برای خود چه چیزی پیش فرستاده‌ای. پیامبر خدا می‌فرماید: او به پیش روی و پشت سر و سمت راست و سمت چپ خود نگاه می‌کند ولی چیزی نمی‌بیند که صورت او را از آتش جهنم حفظ نماید.»
در حدیث دیگری آمده است که پیامبر خدا(ص) با تعدادی از اصحاب خود نشسته بود که گروهی از بنی مضر با شمشیرهایی آویخته که حاکی از آمادگی‌شان برای جهاد در رکاب پیامبر خدا بود وارد شدند. ولی در سیمایشان آثار فقر و نیازمندی هویدا بود. وقتی پیامبر خدا آثار فقر و گرسنگی را در چهره‌شان دید، سیمایش دگرگون شد. پس مردم را به مسجد فراخواند و بعد از حمد و ثنای الهی فرمود: «انَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْزَلَ فِي کتَابِهِ: ... يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ... تَصَدَّقُوا قَبْلَ أَنْ لا تَصَدَّقُوا تَصَدَّقُوا قَبْلَ أَنْ يُحَالَ بَيْنَکمْ وَبَيْنَ الصَّدَقَةِ تَصَدَّقَ امْرِؤٌ مِنْ دِينَارِهِ، تَصَدَّقَ امْرِؤٌ مِنْ دِرْهَمِهِ، مِنْ بُرِّهِ، مِنْ تَمْرِهِ، مِنْ شَعِيرِهِ، لا يَحْقِرَنَّ شَيْئًا مِنَ الصَّدَقَةِ، وَلَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ؛ خداوند عزوجل در کتاب خود چنین نازل کرده است: ... يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ... صدقه بدهید پیش از آن که نتوانید صدقه بدهید، صدقه بدهید، پیش از آن که بین شما و صدقه حائل و مانعی پیش آید. هر انسان باید از دینار، درهم، گندم، خرما و جو خویش باید صدقه بدهد و هیچ یکی از شما صدقه را حقیر نشمارد، حتی اگر بخشی از دانه خرما باشد.» در این هنگام مردی از انصار بلند شد و کیسه‌ای را به پیامبر خدا داد. آثار شادی و سرور در سیمای پیامبر پیدا شد. سپس فرمود: «مَنْ سَنَّ فِى الاِسْلامِ سُنَّهً حَسَنَهً فَلَهُ اَجْرُها وَ اَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِها بَعْدَهُ مِنْ غَیْرِ اَنْ یَنْقُصَ مِنْ اُجُورِهِمْ شَىْءٌ وَ مَنْ سَنَّ فِى الاِسْلامِ سُنَّهً سَیِّئَهً کانَ عَلَیْهِ وِزْرُها وَ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِها مِنْ بَعْدِهِ مِنْ غَیْرِ اَنْ یَنْقُصَ مِنْ اَوْزارِهِمْ شَىْءٌ؛ هر کس سنت نیکی در اسلام ایجاد کند، اجر آن و اجر تمام کسانی که بعد از او به سنت عمل کنند، برای اوست بدون این که از پاداششان چیزی کاسته شود و هر کس بدی در اسلام ایجاد نماید، جزای آن و جزای تمام کسانی که به این سنت بد عمل کنند، برای اوست بدون این که چیزی از جزایشان کاسته شود.» بعد از این سخن، مردم برخاستند و پراکنده شدند و پس از مدتی هر کس دینار داشت، دینار آورد و هر کس درهم داشت، درهم آورد و هر کس غذایی داشت، غذا آورد و هر کس هر چه داشت آورد. پیامبر نیز فقرا و نیازمندان بنی منظر را جمع کرد و چیزهایی را که جمع شده بود میانشان تقسیم کرد.
بنابراین ما نیز با توجه به عملی که در دنیا انجام داده‌ایم و پیش فرست کرده‌ایم، نزد خداوند مقام و منزلت خواهیم یافت.
دو نمونه
قرآن کریم اهتمام داشته است تا هر دو نمونه را به ما نشان دهد. یکی کسی است که برای خود پیش فرست کرده است. هم بندگی خدا کرده است و هم برای روز قیامت آمادگی گرفته است: «مَنْ أُوتِيَ کتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کتَابِيَهْ* إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ* فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ* فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ* قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ* کلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئاً بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ» و دیگری کسی است که فقط برای خود زیسته است: «وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ کتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ کتَابِيَهْ* وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ* يَا لَيْتَهَا کانَتِ الْقَاضِيَةَ* مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيَهْ* هَلَک عَنِّي سُلْطَانِيَهْ* خُذُوهُ فَغُلُّوهُ* ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ».
در آیه‌ای مشابه، خداوند احوال کسانی را ذکر می‌کند که وقتی پیش خداوند می‌آیند، زندگی مسئولانه و آکنده از عطا و بخشندگی داشته‌اند: «وَسِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَيْکمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِينَ* وَقَالُوا الْحَمْدُ للهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ* وَتَرَى الْمَلَائِکةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَقُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَقِيلَ الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ»؛ اما کسانی که فقط برای خود زندگی کرده‌اند و رفتاری آکنده از تکبر، کفر و خودخواهی داشته‌اند، احوالشان آن گونه است که این آیه بدان اشاره نموده است: «وَسِيقَ الَّذِينَ کفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَراً حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِکمْ رُسُلٌ مِنْکمْ يَتْلُونَ عَلَيْکمْ آَيَاتِ رَبِّکمْ وَيُنْذِرُونَکمْ لِقَاءَ يَوْمِکمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَکنْ حَقَّتْ کلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْکافِرِينَ* قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکبِّرِينَ».
محاسبه نفس واجب است
بنابراین باید خودمان را خیلی دقیق محاسبه کنیم تا مطمئن شویم که در راه راست قرار داریم. نباید خودمان را فریب بدهیم و بگوییم که ما عبادات واجب را انجام داده‌ایم، اما کسی خیر و بخشندگی‌مان را ندیده باشد. بلکه قضیه برعکس است. ایمان ما با عمل صالح کامل می‌شود. پس باید طوری عمل کنیم که در طاعات و بندگی خود چیزی را کم نگذاریم. باید بکوشیم که عمل خود را مورد محاسبه قرار دهیم. در حدیث آمده است: «حاسبوا أنفسکم بأعمالها، وطالبوها بأداء المفروض عليها؛ اعمال خود را مورد محاسبه قرار دهید و از نفس خود بخواهید که واجباتش را انجام دهد.»
عزیزان! از نظر دین، محاسبه نفس انتخاب نیست بلکه وظیفه است؛ اما چگونه نفس خود را مورد محاسبه قرار دهیم؟
از امیرالمؤمنین(ع) سؤال شد: انسان چگونه نفس خود را مورد محاسبه قرار دهد؟ فرمود: «إِذَا أَصْبَحَ ثُمَّ أَمْسَى رَجَعَ إِلَى نَفْسِهِ- فَقَالَ: یَا نَفْسِ إِنَّ هَذَا یَوْمٌ مَضَى عَلَیْکِ لَا یَعُودُ إِلَیْکِ أَبَداً، وَ اللَّهُ تَعَالَى یَسْأَلُکِ عَنْهُ فِیمَا أَفْنَیْتِیهِ- فَمَا الَّذِی عَمِلْتِ فِیهِ أَ ذَکَرْتِ اللَّهَ أَمْ حَمِدْتِیهِ أَ قَضَیْتِ حَوَائِجَ مُؤْمِنٍ أَ نَفَّسْتِ عَنْهُ کُرْبَةً أَ حَفِظْتِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ فِی أَهْلِهِ وَ وُلْدِهِ أَ حَفِظْتِیهِ بَعْدَ الْمَوْتِ فِی مُخَلَّفِیهِ أَ کَفَفْتِ عَنْ غِیبَةِ أَخٍ مُؤْمِنٍ بِفَضْلِ جَاهِکِ أَ أَعَنْتِ مُسْلِماً مَا الَّذِی صَنَعْتِ فِیهِ فَیَذْکُرُ مَا کَانَ مِنْهُ. فَإِنْ ذَکَرَ أَنَّهُ جَرَى مِنْهُ خَیْرٌ، حَمِدَ اللَّهَ تَعَالَى، وَ کَبَّرَهُ عَلَى تَوْفِیقِهِ، وَ إِنْ ذَکَرَ مَعْصِیَةً أَوْ تَقْصِیراً، اسْتَغْفَرَ اللَّهَ تَعَالَى، وَ عَزَمَ عَلَى تَرْکِ مُعَاوَدَتِهِ؛ هنگامی که صبح را به شام می‌رساند، نفس خویش را مخاطب ساخته چنین گوید: ای نفس! امروز بر تو گذشت و تا ابد بازنمی‌گردد و خداوند از تو درباره آن سؤال می‌کند که در چه راهی آن را سپری کردی؟ چه عملی در آن انجام دادی؟ آیا به یاد خدا بودی و حمد او را به جا آوردی؟ آیا حق برادر مؤمن را ادا کردی؟ آیا غم و اندوهی را از دل او زدودی؟ و در غیاب او زن و فرزندش را حفظ کردی؟ آیا حق بازماندگانش را بعد از مرگ او ادا کردی؟ آیا با استفاده از آبروی خویش، جلو غیبت برادر مؤمن را گرفتی؟ آیا مسلمانی را یاری نمودی؟ راستی چه کار مثبتی امروز انجام دادی؟ سپس آنچه را که انجام داده به یاد می‌آورد، اگر به خاطرش آمد که عمل خیری از او سر زده، حمد خداوند متعال و تکبیر او را به خاطر توفیقی که به او عنایت کرده به جا می‌آورد و اگر معصیت و تقصیری به خاطرش آمد، از خداوند متعال آمرزش می‌طلبد و تصمیم بر ترک آن در آینده می‌گیرد.»
از خداوند می‌خواهیم ما را جزو کسانی قرار دهد که حرف‌ها را می‌شنوند و از بهترینشان پیروی می‌نمایند. آنانی که پیش از محاسبه شدن، از نفس خویش حساب می‌کشند و پیش از این که مورد ارزیابی قرار گیرند خود را ارزیابی می‌کنند و برای روز قیامت آماده می‌شوند.
خطبه دوم:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا! شما و خودم را به همان چیزی توصیه می‌نمایم که امیرالمؤمنین(ع) به ما وصیت کرده است. می‌فرماید: «إِنَّهُ وَ اللَّهِ الْجِدُّ لَا اللَّعِبُ وَ الْحَقُّ لَا الْکذِبُ وَ مَا هُوَ إِلَّا الْمَوْتُ أَسْمَعَ دَاعِيهِ وَ أَعْجَلَ حَادِيهِ، فَلَا يَغُرَّنَّک سَوَادُ النَّاسِ مِنْ نَفْسِک وَ قَدْ رَأَيْتَ مَنْ کانَ قَبْلَک مِمَّنْ جَمَعَ الْمَالَ وَ حَذِرَ الْإِقْلَالَ وَ أَمِنَ الْعَوَاقِبَ طُولَ أَمَلٍ وَ اسْتِبْعَادَ أَجَلٍ کيْفَ نَزَلَ بِهِ الْمَوْتُ فَأَزْعَجَهُ عَنْ وَطَنِهِ وَ أَخَذَهُ مِنْ مَأْمَنِهِ مَحْمُولًا عَلَى أَعْوَادِ الْمَنَايَا يَتَعَاطَى بِهِ الرِّجَالُ الرِّجَالَ حَمْلًا عَلَى الْمَنَاکبِ وَ إِمْسَاکاً بِالْأَنَامِلِ. أَمَا رَأَيْتُمُ الَّذِينَ يَأْمُلُونَ بَعِيداً وَ يَبْنُونَ مَشِيداً وَ يَجْمَعُونَ کثِيراً کيْفَ أَصْبَحَتْ بُيُوتُهُمْ قُبُوراً وَ مَا جَمَعُوا بُوراً وَ صَارَتْ أَمْوَالُهُمْ لِلْوَارِثِينَ وَ أَزْوَاجُهُمْ لِقَوْمٍ آخَرِينَ، لَا فِي حَسَنَةٍ يَزِيدُونَ وَ لَا مِنْ سَيِّئَةٍ يَسْتَعْتِبُونَ. فَمَنْ أَشْعَرَ التَّقْوَى قَلْبَهُ بَرَّزَ مَهَلُهُ وَ فَازَ عَمَلُهُ فَاهْتَبِلُوا هَبَلَهَا وَ اعْمَلُوا لِلْجَنَّةِ عَمَلَهَا، فَإِنَّ الدُّنْيَا لَمْ تُخْلَقْ لَکمْ دَارَ مُقَامٍ بَلْ خُلِقَتْ لَکمْ مَجَازاً لِتَزَوَّدُوا مِنْهَا الْأَعْمَالَ إِلَى دَارِ الْقَرَارِ؛ به خدا سوگند، اين که می‌گویم بازى نيست، جدی و حقيقت است، دروغ نيست و آن چيزى جز مرگ نيست که بانگ دعوت کننده‌اش رسا و به سرعت همه را ميراند. پس انبوه زندگان و طرفداران، تو را فريب ندهند، همانا گذشتگان را ديدى که ثروت‌ها اندوختند و از فقر و بيچارگى وحشت داشتند و با آرزوهاى طولانى فکر می‌کردند در امان‌اند و مرگ را دور می‌پنداشتند. ديدى که چگونه مرگ بر سرشان فرود آمد و آنان را از وطنشان بيرون راند و از خانه امن کوچشان داد که بر چوبه تابوت نشستند و مردم آن را دست به دست می‌کردند و بر دوش گرفته و با سر انگشت خويش نگاه می‌داشتند. آيا نديديد آنان را که آرزوهاى دور و دراز داشتند و کاخ‌های استوار می‌ساختند و مال‌های فراوان می‌اندوختند، چگونه خانه‌هایشان گورستان شد و اموال جمع آورى شده‌شان تباه و پراکنده و از آن وارثان گرديد و زنان آنها با ديگران ازدواج کردند. نه می‌توانند چيزى به حسنات بيفزايند و نه از گناه توبه کنند. کسى که جامه تقوا بر قلبش بپوشاند، کارهاى نيکوى او آشکار شود و در کارش پيروز گردد. پس در به دست آوردن بهره‌های تقوا فرصت غنيمت شماريد و براى رسيدن به بهشت جاويدان رفتارى متناسب با آن انجام دهيد، زيرا دنيا براى زندگى هميشگى شما آفريده نشده، گذرگاهى است تا در آن زاد و توشه آخرت برداريد.»
امام علی(ع) از ما می‌خواهد از اتفاقاتی که برای دیگران روی داده است، پند بگیریم و از غفلت دست برداریم و از بصیرت و مسئولیت پذیری بیشتری برخوردار شویم و پیش از این که اجلمان فرارسد، کاری کنیم. در این صورت برای مقابله با چالش‌های بسیار از توانایی بیشتری برخوردار خواهیم شد.
لبنان و بحران‌های فزاینده
از لبنان آغاز می‌کنیم. لبنان در شرایطی وارد سال جدید می‌شود که با بحران سیاسی شدیدی دست و پنجه نرم می‌نماید. بحرانی که پایه‌های دولت این کشور را به لرزه درآورده است. این بحران‌ها به نحوه برخورد با آیین‌نامه مربوط به ارشدت افسران از سال 1994 محدود نمی‌شود، بلکه سازوکار صدور آیین‌نامه‌ها، موافقت‌ها و جایگاه وزارت مالیه در این موارد را نیز در برمی‌گیرد. اگر مرجع قانونی خارج از دسته‌بندی‌های موجود برای داوری در نظر گرفته نشود یا توافقی که توازن میان طوایف موجود در کشور را مد نظر قرار دهد حاصل نشود که ما آن را اصلی‌ترین مرجع کشور می‌دانیم، این مسئله قابلیت شعله‌ور شدن را دارد.
تا زمانی که این توافق حاصل شود، امیدواریم که این مشکل روی سایر موضوعات کشور مانند برق، فساد، محیط زیست، بهداشت، موضوع زباله‌ها، خواسته‌های مشروع روزمزدی ها، بازنشسته‌ها و سایر موضوعات اجتماعی و معیشتی تأثیر منفی به‌جای نگذارد.
در همین حال و با آغاز سال جدید، یک درصد دیگر بر 10 درصد افزایش بهای کالاها و خدمات که در دولت به تصویب رسیده بود، افزوده شد. این افزایش بر دوش شهروندان سنگینی می‌نماید و باعث افزایش فقر در کشور می‌شود.
سؤال ما این است که وزارت اقتصاد و سازمان حمایت از حقوق مصرف کنندگان چه میزان نظارت بر این افزایش غیرقانونی قیمت‌ها دارد.
باز هم در لبنان، باید به میزان هدف قرار گرفتن وضعیت داخلی لبنان و فتنه افروزی در آن توسط دشمن صهیونیستی اشاره‌ای داشته باشیم. اخیراً کشف شده است که موساد صهیونیستی فردی را مأمور کرد تا در این شرایط حساس یکی از شخصیت‌های لبنانی را ترور نماید. این امر ایجاب می‌کند که آگاهی و بصیرت بیشتری داشته باشند و نقش دشمن را نادیده نگیرند. دشمنی که نه فقط زمین، هوا و دریا را هدف گرفته است که همبستگی داخلی لبنان را نیز تهدید می‌نماید و می‌خواهد در آن فتنه افروزی نماید.
قدس در پیچ خطرناک
در فلسطین، رژیم صهیونیستی به قلع و قمع مردم فلسطین در کرانه غربی و قدس ادامه می‌دهد تا نتوانند به نفی تصمیم آمریکا برای به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی بپردازند. از این رو به وضع قوانین و اخذ تصمیماتی می‌پردازد که وضعیت موجود را بر آنان تحمیل نماید؛ یعنی قدس قابل مذاکره نیست و هیچ امتیازی نیز به مردم فلسطین داده نمی‌شود.
درست در همین شرایط دولت آمریکا نیز به اعمال فشار علیه تشکیلات خودگردان ادامه می‌دهد تا به موضع گیری و سیاست ترسیم شده آمریکا برای فلسطین تن دهد. آمریکا در آخرین اقدام خود تهدید کرده است که کمک‌های 300 میلیون دلاری خود به تشکیلات خودگردان فلسطینی را قطع می‌کند.
ما این افزایش تنش را که با به رسمیت شناخته شدن قدس به‌عنوان پایتخت دشمن آغاز شده و در آینده نیز از سوی دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی کامل خواهد شد، برای آینده فلسطین و قدس بسیار خطرناک می‌دانیم و معتقدیم که باید پاسخ قاطعی بدان داده شود. با توجه به اهمیت اعلام عزم فلسطین برای مراجعه به دادگاه‌های بین المللی، دادگاه‌هایی که در آن بسیاری از رژیم صهیونیستی و بسیاری از رهبران آن به خاطر جنایت‌های گوناگون محکوم شده‌اند و نفی پرداخت حق السکوت آمریکا به مردم فلسطین تا قدس به کمک‌های مالی اندک بفروشند، معتقدیم که رهبران فلسطینی باید موضع قاطعی اتخاذ کنند و راه حل مبتنی بر مذاکره را منتفی بدانند و همکاری امنیتی با دشمن را متوقف نمایند و موانع موجود بر سر راه ایجاد وحدت ملی فلسطینی را از میان بردارند. باید زمینه‌های خیزش عمومی در فلسطین فراهم شود.
همین طور از دولت‌های عربی می‌خواهیم که به مسئولیت‌های خود عمل کنند و بکوشند که بر آمریکا و رژیم صهیونیستی فشار بیاورند. جای تعجب دارد که مسئله قدس احساس خطر هتک کرامت عربی را ایجاد نکرده، موجب موضع گیری و حضور میدانی متحد عربی نگردیده و خاتمه بخش چند دستگی‌های موجود نشده است. اگر ما حول محور قدس متحد نشویم، در مسائل مهم دیگر نیز ضرر خواهیم کرد.
ایران از فتنه نجات می‌یابد
به ایران می‌رسیم. این کشور به فضل بصیرت مردم و رفتار حکیمانه رهبران خود توانست از افتادن در گودال ناامنی که برایش فراهم کرده بودند، در امان بماند. برای همه معلوم بود که اگر چنین اتفاقی بیفتد چه پیامدها و دخالت‌هایی ممکن بود روی بدهد که البته شواهد بسیاری برای آن وجود داشت.
ما منکر بحران‌های اقتصادی و اجتماعی نیستیم. باید همه توان برای حل این بحران‌ها به کار گرفته شود. ولی باید مراقب کسانی بود که می‌خواهند وارد میدان شوند و این قضیه را از روند عادی خود خارج کنند. کافی است به میزان تحریک گری‌های کسانی که دشمن دیرینه ایران بوده‌اند اشاره کنیم. کسانی که خیرخواه مردم نیستند و علاقه‌ای به رفاه و آسایش مردم ندارند. اینان عامل ایجاد وضعیت فعلی هستند.
این حوادث ایجاب می‌کند که همه رهبران جمهوری اسلامی دست به دست هم دهند و کشور را از بحران‌های اقتصادی نجات دهند. همین طور از مردم می‌خواهیم که برای رسیدن به راه حل صبر پیشه کنند.
رحلت انسانی نیکوکار
در خاتمه باید اشاره کنیم که دیروز مردی را از دست دادیم که این مسجد و بیمارستان و تعداد دیگری از دارالایتام‌ها، مدارس و مساجد در لبنان و خارج از آن، از جمله آثار به جای مانده از ایشان است. او مرد فاضل جناب حاج عبدالحسین بهمن است.
از طرف خود، برادرانم در جمعیت مبرات خیریه و همه کسانی که از خدمات این مؤسسات بهره‌مند هستند، مصیبت از دست دادن ایشان را به خانواده، برادران و مردم کویت صمیمانه تسلیت عرض می‌کنیم و از خداوند می‌خواهیم که بر درجاتشان بیفزاید و به او مقام تلاشگران برای اعتلای دین، نیکوکاران و خدمتگزاران به مردم را عنایت فرماید.
