«وحدت کشور را به سوی امنیت و رهایی می برد»

در حال و هوای ماه مبارک رمضان نشریه لبنانی اللواء مصاحبه‌ای را با علامه سید علی فضل الله ترتیب داد. در این مصاحبه به اوضاع لبنان و مشکلات مردم این کشور به خاطر بحران‌های مختلف و راه‌های برون رفت از این بحران‌ها و راه‌های تحقق وحدت در بین لبنانی‌ها عموماً و مسلمانان خصوصاً مورد بحث و بررسی قرار گرفت. متن این گفتگو تقدیم خوانندگان گرامی می‌شود.

«وحدت کشور را به سوی امنیت و رهایی می برد»<o:p></o:p>

مصاحبه نشریه لبنانی اللواء با علامه سید علی فضل الله<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

در حال و هوای ماه مبارک رمضان نشریه لبنانی اللواء مصاحبه‌ای را با علامه سید علی فضل الله ترتیب داد. در این مصاحبه به اوضاع لبنان و مشکلات مردم این کشور به خاطر بحران‌های مختلف و راه‌های برون رفت از این بحران‌ها و راه‌های تحقق وحدت در بین لبنانی‌ها عموماً و مسلمانان خصوصاً مورد بحث و بررسی قرار گرفت. متن این گفتگو تقدیم خوانندگان گرامی می‌شود. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

رمضان، ماه پیوند و همگرایی<o:p></o:p>

• در آغاز می‌خواهم از شما بپرسم که با توجه به آغاز ماه مبارک رمضان که امیدوارم برای همه ما مایه خیر و برکت باشد، چه سخنی با مردم لبنان دارید؟ <o:p></o:p>

• ماه مبارک رمضان، ماه خداست، ماه پیوند و همگرایی در عرصه‌های خانوادگی و اجتماعی و ملی است، ماه وحدت مؤمنان و مسلمانان است، ماه رمضان در شرایطی آمده است که جامعه ما پر از مشکلات و محنت‌ها می‌باشد. از این رو خواست ما این است که این ماه باعث تحکیم روابط محبت آمیز و مهربانانه شود تا اینکه موسم روزه داری و تلاش برای تحقق وحدت اسلامی، به باقی سال نیز تسری پیدا کند. باید به گونه‌ای از این ماه بیرون شویم که از این ماه بهترین استفاده را در زمینه ارتباطات و مسائل معنوی و سیاسی و اجتماعی و... برده باشیم. <o:p></o:p>

در چنین حال و هوایی، از مردم عزیز لبنان می‌خواهیم که به سوی خداوند، سرمنشأ همه خوبی‌ها و مهرورزی‌ها و بخشش‌ها و منبع همه عطا‌ها و موجودات باز گردند. با بازگشت به سوی خداوند می‌توانیم به قدرت رحمانی عظیمی دست پیدا کنیم که همه ما اعم از فرد و جامعه را در بر بگیرد. زیرا رحمت خداوند شامل همه چیز می‌شود. <o:p></o:p>

در این ماه خداوند ما را به سوی میهمانی خویش فرا خوانده است. پس همه ما باید وارد این میهمانی شویم و همه کنار سفره خداوند رحمان بنشینیم و در میان خود به عنوان فرزندان یک وطن، برادر دردین و زیست و انسانیت، به مهربانی رفتار کنیم. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

راه رهایی<o:p></o:p>

• ماه رمضان امسال در شرایطی آمده است که مردم لبنان از مشکلات عدیده اقتصادی و امنیتی و سیاسی و اجتماعی رنج می‌برند. برای سیاستمداران و مسؤولان کشور چه پیامی دارید؟ <o:p></o:p>

• درد‌ها و رنج‌ها و مشکلات اقتصادی و اجتماعی و انسانی که لبنان از آن رنج می‌برد، بالا‌تر از توان تحمل این کشور است. در این ماه شریف بسیار نیاز داریم که مسؤولان به این مشکلات توجه کنند و برای حل سریع آن‌ها اقدام کنند. خصوصاً که مردم در ماه رمضان بیش از هر زمان دیگری به امنیت سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و... نیاز دارند. چرا که در خلال گرسنگی و تشنگی، در حالتی از رنج و مشقت نیز قرار دارند. <o:p></o:p>

در تابستانی گرم قرار داریم و به نظر می‌رسد که با شدت یافتن بحران برق، دشواری آن بیشتر شود. همین طور افزایش بهای مواد غذایی اساسی و ضروری نیز وجود دارد. مشکلات امنیتی را نیز باید بدان افزود که از همه مسؤولان می‌خواهیم برای حل مشکلات امنیتی اقدام کنند یا اینکه کاری کنند که از بار نگرانی لبنانی‌ها در این ماه شریف در این زمینه کاسته شود. درست است که مشکلات کشور بیش از توان تحمل آنهاست، ولی همبستگی سیاسیون و نمایندگان اتحادیه و گشودن دروازه‌های اصلاحات می‌تواند اوضاع را تغییر دهد و از بار مشکلات بکاهد و آسایش بهتری را برای لبنانی‌ها فراهم نماید. <o:p></o:p>

حرف‌هایی را این روز‌ها می‌شنویم که از اینجا و آنجا تکرار می‌شوند، آن هم در کشوری که در آستانه ورشکستگی یا بحران‌های اقتصادی بزرگ قرار دارد و راه چاره‌ای نیز وجود ندارد. ما این منطق را قبول نداریم. زیرا بر این عقیده هستیم که لبنانی‌ها می‌توانند مشکلات خود را حل کنند و از این مرحله دشوار عبور نمایند. اولین گام در این مسیر طولانی، تلاش برای متحد کردن صفوف است. خصوصاً صفوف اسلامی و در محله بعدی نوبت به وحدت ملی می‌رسد. این کار می‌تواند کشور را به سوی امنیت و رهایی سوق دهد. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

راه‌های تحقق وحدت<o:p></o:p>

• با توجه به دشمنی‌ها و عداوت‌های موجود، به نظر ما راه مناسب برای تحقق مفاهیم وحدت در بین مردم چیست؟ <o:p></o:p>

• ماه رمضان ماه خیر و محبت است. در این ماه از خداوند می‌خواهیم که بر ما منت گذارد و امنیت و آرامش و صلح را به ما ارزانی بدارد تا اینکه به نحو شایسته‌ای او را عبادت کنیم. مهم‌ترین عبادت، کندن ریشه کینه و بغض و عداوت از جان لبنانی‌ها و گسترش دادن محبت وآرامش و در روابط بین آن‌ها می‌باشد. ارتباط یافتن با خداوند متعال در ماه رمضان باید زمینه گسترش دادن ارتباطات در بین بندگان او را نیز فراهم سازد. خصوصاً که ما در لبنان، کشور ارتباط و تنوع و گفتگو و محبت زندگی می‌کنیم. البته بعضی تناقضات و مشکلات نیز وجود دارد که نمی‌گذارد به الفت و محبت و وحدت بایسته دست پیدا کنیم که با کمک آن از مسائل کوچک عبور کنیم و دستاوردهایی داشته باشیم که برای همه ما مفید باشند و به صلحی کامل و اطمینان آفرین برای همه دست یابیم. <o:p></o:p>

همه خیرین باید جمع شوند، همه دست اندرکاران عرصه‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و امنیتی و مردمی باید در این ماه دست به دست هم بدهند تا با اعتمادی متقابل دست یابیم. این اعتماد می‌تواند فضای ارتباط و همبستگی را ایجاد نماید. به ویژه اینکه در این کشور، فقرا و ایتام و نیازمندانی در این کشور زندگی می‌کنند که در ماه رمضان فرصت آن را پیدا می‌کنند که احساس کنند آنان همسطح باقی لبنانی‌ها که برخوردار از امنیت اجتماعی و معیشتی و رفاهی برخوردار هستند، قرار دارند. <o:p></o:p>

باید اختلافات را کنار بگذاریم، باید در ماه رمضان تجربه کنیم که نزدیک‌تر به یکدیگر هستیم و مشکلات خود و جامعه را بیشتر تحمل می‌کنیم. خصوصاً که ما گرفتار نگرانی‌هایی داخلی و خارجی هستیم. نمی‌توان این نگرانی‌ها و اضطراب‌ها را از بین برد مگر با همکاری و اتحاد مبتنی بر خیر و نیکی و محبت و مهربانی. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

درمان آفت طائفه گرایی<o:p></o:p>

• در باره گسترش آفت طائفه گرایی و فرقه گرایی در بین لبنانی‌ها چه نظری دارید؟ راه درمان آن کدام است؟ مراجع دینی در این زمینه چه کاری باید انجام دهند؟ <o:p></o:p>

• بیماری طائفه گرایی از بیماری‌های دیرپای لبنان است و لبنانی‌ها همواره از این مسأله رنج برده‌اند و در آتش کینه آن سوخته‌اند. شاید طائفه گرایی منبع بسیاری از مشکلات دامنگیر لبنان باشد. بحران‌های کشنده‌ای که هراز‌گاهی لبنانی‌ها دچار آن‌ها می‌شوند، علت همین طائفه گرایی باشد. <o:p></o:p>

از این رو ما باید به سوی خدا باز گردیم، به سوی دین‌های خود باز گردیم نه ذهنیت کور و بسته خود. باید همه به سوی خدا بیاییم. تعصبات و کینه توزی‌هایی ما با مهر و محبت خداوند در موسم عبادت همخوانی و هماهنگی ندارد. نباید به تنش‌هایی که‌گاه و بیگاه در جامعه ما دامن زده می‌شوند، باز گردیم. باید به میهن و انسان و سرزمین و موفقیت‌ها توجه داشته باشیم. این کار وظیفه رهبر خاصی نیست، همه شهروندان لبنانی در این زمینه مسؤولیت دارند. پیش از رهبران سیاسی و... این مسؤولیت متوجه رهبران دینی است. <o:p></o:p>

سخن من برای لبنانی‌ها این است که این کشور، کشور زیبایی است. مردمی خوب و صلح طلب دارد، البته اگر از خودخواهی و تعصب و طائفه گرایی کور خود دست بردارند. پس چرا کشور خود را کشور خوبی و امنیت و سرشار از محبت و نیکی و قبلگاه جستجوگران امنیت و آرامش و صلح قرار ندهیم؟ از ماه خیر و رحمت و محبت باید برای این منظور استفاده کنیم. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

حرف دل<o:p></o:p>

• سخن پایانی شما چیست؟ <o:p></o:p>

• به لبنانی‌ها عرض می‌کنم که کشور ما کشور خورشید است. چرا با عداوت و دشمنی روی این خورشید را بپوشانیم؟ کشور ما کشور آب‌های زلال است، چرا جان‌های ما بازتاب زلالی آب‌های این سرزمین نباشد؟ کشور ما کشور ادیان آسمانی است، چرا مردم ما سیمای زیبایی و کمال مورد نظر خداوند را نداشته باشند؟ می‌گویم: اگر نیت‌ها صادقانه و خالصانه باشند و همه ما به مسؤولیت‌های خود عمل کنیم و از مسائل کوچک به نفع منافع مردم و میهن کوچک از نظر اندازه و بزرگ از نظر رسالت والا، بگذریم می‌توانیم چنین نیز باشیم. <o:p></o:p>

منبع: نشریه لبنانی اللواء، ۸ رمضان ۱۴۳۳هـ برابر با 27/7/2012م<o:p></o:p>