روابط ایران و آمریکا<o:p></o:p>

•           روابط ایران و آمریکا را با توجه به روی کار آمدن دولت جدید چگونه ارزیابی می نمایید؟<o:p></o:p>

•           اولاً می توان چنین گفت که ساختار فکری و سیاسی رئیس جمهور تازه با رئیس جمهور پیشین تفاوت دارد. چرا که اوباما با فقرا و خانواده های فرودست زیسته است و همین طور بعضی اوضاع اسلامی را وقتی که در اندونزی می زیسته است درک کرده است. از این رو بعید نیست که از محلهای زندگی خود بعضی از مزایا و نقاط مثبت را کسب کرده باشد و مشکلاتی را که فقرا و مستمندان با درگیرند درک نماید. اخیراً خواندم که او می خواهد برای حل بعضی از جنبه های بحران مالی، مالیات بیشتری را برای اغنیا وضع نماید و از مالیات فقرا بکاهد.<o:p></o:p>

همین طور او به صورت فردی و حزبی عملکرد رئیس جمهور پیشین بوش را زیر نظر داشته است که سیاستهای او چقدر برای سیاست آمریکا در جهان مشکل درست کرده است. اقدامات نظامی و سیاسی و اقتصادی او خصوصاً در مبارزه با تروریسم و نحوه مدیریت او در این باره، تأثیرات منفی روی آمریکا به جای گذاشته است. ولی اوباما می خواهد که در این موضوع راه تازه ای را برای خود به وجود آورد و آن راه گفتگو می باشد. ولی او در این اندیشه خود هنوز از سوی یهودیان و اروپاییها زیر فشار قرار دارد. زیرا مسأله ایران برای آنها به عقده ای تبدیل شده است. به نحوی که اروپاییها در اتخاذ مواضع ضد ایرانی و فراخوان برای اعمال مجازاتهای اقتصادی بیشتر بر ایران روش افراطی تری را در پیش گرفته اند. در اظهارات اخیر آنها خصوصاً آلمان و فرانسه و انگلیس این مسأله به روشنی قابل ملاحظه است.<o:p></o:p>

به نظر من چیز تازه در تعامل با ایران، دعوت به گفتگوی مستقیم است. اما این دعوت، همراه با این اظهار همراه بوده است که گفته است: ما به هیچ وجه به ایران اجازه داشتن بمب اتمی را نمی دهیم. علی رغم این که ایران به آژانس توضیحات زیادی در این باره داده است و برای آن روشن کرده است که ایران برنامه ای برای ساختن بمب اتمی ندارد. خصوصاً که این مسأله از سوی آقای خامنه ای مقام عالی دینی کشور تحریم شده است. او ساختن بمب اتمی را جایز نمی داند. نیز شنیدیم که آقای رفسنجانی هم در خطبه های نماز جمعه تهران، گفت: ما برنامه ای برای ساختن بمب اتمی نداریم و آماده ایم که آن را برای همه دنیا ثابت نماییم. ولی آنان هنوز هم روی متهم کردن ایران اصرار دارند. زیرا آنان نمی خواهند که ایران فناوری علمی هسته ای داشته باشد حتی اگر جنبه صلح آمیز هم داشته باشد. زیرا ترس آنان این است که اگر به ایران فشار آورده شود ایران بمب اتمی بسازد. از این رو به ایران پیشنها کرده اند که غنی سازی در روسیه یا جای دیگری صورت بگیرد تا این که ایران این کار را انجام ندهد.<o:p></o:p>

از این رو ما با دعوت اوباما برای گفتگوی مستیقم با ایران البته با اندکی هشدار مواجه هستیم. زیر اوباما قدرت مطلق ندارد. چون در آمریکا این نهاها هستند که حکومت می کنند و کنگره نقش به سزایی در تعیین سیاست خارجی دولت آمریکا دارد و در نتیجه می تواند طرحهای رئیس جمهور را کنترل نماید.<o:p></o:p>

شاید چیزی که در این مسأله جالب باشد این است که در بخش نظامی آمریکا بین رابرت گیتس وزیر دفاع و رئیس ستاد ارتش آمریکا اختلاف وجود دارد. وزیر دفاع می گوید: ایران توان ساخت بمب اتمی را ندارد. در حالی که رئیس ستاد ارتش آمریکا با نظر او مخالف است.<o:p></o:p>

از این رو باید مواظب اوضاع باشیم نه خوشبین باشیم و نه بدبین. زیرا غرب پس از آن که پیشرفتهای علمی ایران را دیده است و دیده است که ایران به فضا هم راه یافته است، دریافته است که جایز نیست ایران از دائره شفافیت بیرون رانده شود و باید با آن گفتگوی مستقیم صورت بگیرد.<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

روابط ایرانی – عربی<o:p></o:p>

•           ایالات متحده آمریکا از این بیم دارد که ایران به بزرگترین قدرت منطقه تبدیل شود. آیا می توانیم اختلافات دولتهای عربی با ایران را نوعی تلاش آمریکا برای ایجاد فتنه بین آنها بدانیم؟<o:p></o:p>

•           تصور من  این است که آمریکا به همراه اسرائیل و بسیاری از دولتهای اروپایی چنین نقشه ریخته اند که بین ایران و دولتهای عربی خصوصاً کشورهای خلیج [فارس] و نیز مصر و اردن، جدایی بیندازد. زیرا ارتباط جغرافیایی بین ایران و دولتهای عربی باعث می گردد که کشورهای خلیج [فارس] چنین احساس کنند که باید در زمینه های اقتصادی و امنیتی رابطه مثبتی با ایران داشته باشند. خصوصاً که ایران طولانی ترین مرز را در کرانه خلیج [فارس] دارد. اما آمریکا می خواهد که این کشورها را از  از طرح هسته ای ایران بترساند. این که ممکن است این فناوری به سلاح اتمی تبدیل شود. در حالی که ایران برای کشورهای خلیج [فارس] تأکید کرده است که برنامه ای برای این کار ندارد. از این رو وزیر امورخارجه سابق آمریکا دنیای عرب را به دو دسته معتدل و تندرو تقسیم بندی کرد. هدف این است که ایران به خطر و دشمن درجه اول تبدیل گردد و اسرائیل به عنوان دوست باقی بماند تا این که بین دولتهای عربی یعنی دولتهای معتدل و اسرائیل نوعی ائتلاف به وجود آید.<o:p></o:p>

ولی من بر این نظر هستم که این تؤطئه نیز موفق نخواهد شد. زیرا ایران به دولتهای عربی خلیج [فارس] رویکرد دارد. دیدیم که دنیای عربی خصوصاً دولتهای خلیج [فارس] به صورت شدیدی اظهارات ناطق نوری را محکوم کردند. زیرا آنان از اظهارت وی این گونه برداشت کردند که ایران می خواهد با محسوب کردن بحرین به عنوان بخشی از خاک خود به برنامه های زمان شاه برگردد. ولی ایرانیها خیلی زود این برداشت را تصحیح کردند و صریحاً استقلال و حق حاکمیت بحرین را پذیرفتند. همین طور رئیس جمهور ایران پیامی را در این خصوص برای پادشاه بحرین فرستاد. می بینیم که اینان چگونه به مسأله جزایر سه گانه دامن می زنند، در حالی که دولتی که این قضیه به آن ربط پیدا می نماید، برای حفظ آبروی خود هم که شده، جز در قالب فعالیتهای رسانه ای و از جمله برگزاری کنفرانسها، کار دیگری را انجام نمی دهد و برنامه هایی عملی در رابطه ندارد. از این رو ما بر این عقیده هستیم که برنامه ضد ایرانی آمریکا راه به جایی نخواهد برد.<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

سلاح مقاومت و انتخابات پارلمانی لبنان<o:p></o:p>

•           ارزیابی شما از انتخابات پارلمانی لبنان و جایگاه سلاح مقاومت چیست؟<o:p></o:p>

•           من بر این عقیده هستم که سلاح مقاومت نقشی در انتخابات لبنان ندارد. زیرا سلاح مقاومت اسلامی برای مقابله با تجاوزگریهای اسرائیل است. اگر اسرائیل به فکر اقدامات نظامی علیه لبنان باشد. مقاومت برنامه ای برای استفاده از این سلاح در امور داخلی لبنان ندارد. اما آن چه که در 7 می اتفاق افتاد واکنشی به دو تصمیم دولت بود. زیرا این دو تصمیم امنیت مقاومت را با خطر مواجه می کرد و مسأله ای دفاعی برای حفظ سلامت مقاومت بود و به هیچ عنوان تصفیه ای داخلی در زمینه سیاسی نبود. ولی رسانه های داخلی و خارجی مورد حمایت بعضی از دولتهای عربی از این مسأله سوء‌استفاده کردند و سعی کردند که به فتنه مذهبی دامن بزنند.<o:p></o:p>

تصور من این است که مخالفان متبلور در حزب الله و احزاب دیگر، مانند احزاب دیگر در انتخابات وارد خواهند شد. مگر این که در سطح دنیا و منطقه و لبنان تحولاتی روی دهد و امنیت را دچار اختلال نماید و انتخابات اجرا نشود که این امر با توجه به شرایط کنونی بعید به نظر می رسد.<o:p></o:p>

گفتگو از لیلی صیامی<o:p></o:p>

11 ربیع الاول 1430 هـ برابر با 8/3/2009م<o:p></o:p>