بسم الله الرحمن الرحیم
14 ربيع الثانی 1440 هـ برابر با 30 آذر ۱۳۹۷ هـ و 21/١٢/٢٠١٨ م
مطالب مهم خطبه اول: چرا این مناسبت را گرامی میداریم؟ / جایگاه مسیح(ع) نزد مسلمانان / طرد دزدان معبد / اول باید خودمان را نقد کنیم / مثبت اندیشی / تربیت نیکو / مقابله با فساد / مسئولیت نجات دادن دنیا.
مطالب مهم خطبه دوم: در انتظار تشکیل دولت / با حرکتهای مردمی موافقم / دستگاه قضایی در برابر فساد / پشت پرده عقب نشینی آمریکایی / تبریک عید میلاد.
خطبه اول:
خداوند سبحانه و تعالى میفرماید: «إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ الله يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهاً فِي الدُّنْيَا وَالْآَخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ * وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلاً وَمِنَ الصَّالِحِينَ» صدق الله العظيم.
بیست و پنجم دسامبر سالروز میلاد مبارک حضرت مسیح(ع) است. ولادتی که به تعبیر خداوند متعال معجزه بوده و آن را شبیه به ولادت حضرت آدم دانسته است: «إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِنْدَ الله كَمَثَلِ آَدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ».
چرا این مناسبت را گرامی میداریم؟
وقتی این ولادت مبارک را گرامی میداریم، اولاً به خاطر این است که دین ما این پیامبر را از پیامبران مرسل میداند. دین از ما میخواهد که میان پیامبران الهی فرقی نگذاریم. از این رو از نظر ایمانی ما نیز تفاوتی میانشان قائل نمیشویم. چون همه آنها الگوهای ما هستند: «قُولُوا آَمَنَّا بِالله وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى وَعِيسَى وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ»، «آَمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آَمَنَ بِالله وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ».
دوم اشاره به کاری است که این پیامبر بزرگ انجام داده است و آن این که به پیامبر بعد از خود بشارت داده است. پیامبری که خواهد آمد تا کار او را کامل نماید. چون پیامبر ما دینی تهی و خالی را برای ما نیاورده است. بلکه آمده است تا ادیان آسمانی پیامبران پیشین را تصدیق نماید. پیامبر گرامی اسلام در اشاره به این نقش میفرماید: «إِنَّ مَثَلِي وَمَثَلَ الْأَنْبِيَاءِ مِنْ قَبْلِي كَمَثَلِ رَجُلٍ بَنَى بَيْتًا فَأَحْسَنَهُ وَأَجْمَلَهُ، إِلَّا مَوْضِعَ لَبِنَةٍ مِنْ زَاوِيَةٍ فَجَعَلَ النَّاسُ يَطُوفُونَ بِهِ، وَيَعْجَبُونَ لَهُ، وَيَقُولُونَ: هَلَّا وُضِعَتْ هَذِهِ اللَّبِنَةُ؟ قَالَ: فَأَنَا اللَّبِنَةُ. وَأَنَا خَاتِمُ النَّبِيِّينَ؛ همانا مثل من و مثل انبياء پيشين، همانند مثل كسي است كه خانهاي را بنا نهاد و آن را نيكو داشت و زيبا نمود، مگر جاي يك آجر از گوشهاي را. مردم گرد آن ميچرخيدند و از آن در تعجب بودند و ميگفتند: چرا اين آجر سر جاي خود گذاشته نشده است؟! فرمود: من همان آجرم و من خاتم پيامبرانم.» از این رو پیامبر خدا میفرمود: «أنا أولى النّاس بعيسى بن مريم؛ من نزدیکترین مردم به عیسی بن مریم هستم.»
سوم تبیین جایگاه رفیع این پیامبر نزد خداوند متعال است. «إِذْ قَالَ الله يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلاً وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنْكَ». خداوند متعال در آیه دیگری درباره آن حضرت میفرماید: «وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآَتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً».
جایگاه مسیح(ع) نزد مسلمانان
از این رو احیای این مناسبت توسط ما به خاطر این است که مسلمان هستیم و به قداست شخصیت حضرت مسیح(ع)، نقش مکتبی ایشان و دردها و رنجهایی که تحمل کرد و اگر عنایت الهی نبود به صلیب کشیده میشد، باور داریم. در عین حال که تأکید مینماییم به خاطر ایمان به حضرت مسیح ما با مسیحیان اشتراک داریم، همان طور که قرآن کریم، سیره پیامبر و احادیث اهل بیت(ع) روشن کردهاند، باید بر ویژگیهای اعتقادی خودمان نیز تأکید نماییم.
ما بر اساس باورهای خود اعتقاد نداریم که آن حضرت به صلیب کشیده شده است. چون در قرآن کریم آمده است: «وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ» و خداوند سبحان فرموده است: «وَمَا قَتَلُوهُ يَقِيناً * بَلْ رَفَعَهُ الله إِلَيْهِ وَكَانَ الله عَزِيزاً حَكِيم». باور نداریم که او فرزند خداست و خداوند در وجود او مجسم شده است. چون ایمان ما این است: «مَا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ». باید به فرمایش خداوند متعال به حضرت مسیح نیز توجه داشته باشیم که فرمود: «وَإِذْ قَالَ الله يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِنْ دُونِ الله قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ». ما نماد ولادت حضرت مسیح را نیز درخت کاج نمیدانیم بلکه باور داریم نماد ولادت ایشان درخت خرماست که حضرت مریم در لحظه ولادت حضرت مسیح به زیر سایه آن رفت. خداوند متعال در اشاره به این واقعیت میفرماید: «فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَكُنْتُ نَسْياً مَنْسِيّاً * فَنَادَاهَا مِنْ تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيّاً * وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَباً جَنِيّاً * فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْناً».
درسهایی از زندگی حضرت مسیح(ع)
به این مناسبت باید به برخی از مفاهیم و ارزشهای زندگی آن حضرت بپردازیم. ایشان سخنانی نورانی دارند که با مردم بیان کردهاند تا ما نیز در رفتارها و موضعگیریهای خود بدان پایبند باشیم.
طرد دزدان معبد
اول باید به توجه داشته باشیم که آن حضرت جمله «دزدها را از معبد هیکل بیرون کنید» در برابر خادمان بیت المقدس آن زمان بیان داشت. همانهایی که از موقعیت دینی خود و احترامی که مردم برایشان قائل بودند، به نفع کسانی که برایشان پول میآوردند یا آنان را به این موقعیت رسانده بودند، سوء استفاده میکردند؛ بنابراین از دین برای منافع شخصی خود استفاده میکردند و در برابر دین و ارزشهای دینی، اعمالشان را توجیه مینمودند. حضرت عیسی(ع) آنان را دزد میدانست. نه آن دزدهایی که فقط پول میدزدند، بلکه دزدهایی که ایمان، آگاهی و حتی مسئولیتپذیری را از مردم به یغما میبردند.
حضرت مسیح با این سخنان از مردم میخواست که فریب ظواهر را نخورند. باید حساب کسانی را که به ارزشها و مبانی دینی ملتزم هستند، حتی اگر به زیانشان باشد، از کسانی که ظلم، استکبار، انحراف، فساد و تروریسم را توجیه میکنند جدا بدانند. متأسفانه در رفتار و کردار وعاظ السلاطین و حاکمان جور و ثروتمندان چنین چیزی دیده میشود.
اول باید خودمان را نقد کنیم
سخن دیگر آن حضرت مربوط به وقتی است که گروهی از مردم جمع شدند تا زنی را که به متهم به زنا بود، سنگسار کنند؛ اما پیش از این که حکم اجرا شود، حضرت مسیح برای شرکت مردم در این سنگسار شرطی را تعیین کرد. فرمود: «هر کدام از شما که گناهی مرتکب نشده است، با سنگ او را بزند.»
حضرت مسیح با این کار میخواست درسی را به مردم بدهد. این که هر کسی که میخواهد دیگران را محکوم نماید، خودش نباید محکوم باشد و پیش از این که بخواهد دیگران را محکوم نماید، اول باید خود را محکوم و سرزنش نماید. باید پیش از این که عیوب دیگران را ببیند، باید به عیوب خود بنگرد. پیش از این که دیگران را نقد نماید، باید خود را مورد انتقاد قرار دهد و پیش از این که کوتاهیهای دیگران را ببیند، باید به کوتاهیهای خود نظر نماید.
مثبت اندیشی
فضیلت دیگری که حضرت مسیح میخواست آن را در میان مردم تثبیت نماید، مثبت اندیشی است. آمده است که آن حضرت به همراه برخی از حواریون خود از کنار لاشه سگی میگذشت. حواریون بینیهای خود را گرفتند و گفتند: چقدر این لاشه سگ بدبوست! اما حضرت مسیح فرمود: چه دندان سفیدی دارد.
با این سخن او از حواریون خود خواست که عجله ننمایند و به معایب دیگران نظر نکنند. بلکه باید محاسن و جنبههای مثبت و روشنشان را ببینند. البته این به معنای نادیده گرفتن عیوب دیگران نیست. بلکه هدف نگریستن به محاسن است.
تربیت نیکو
درس دیگر ایشان این است که روزی از کنار قبری عبور میکرد که آن صاحب آن عذاب میشد. در همان سال بار دوم که از کنار آن گذشت، دید که عذاب از او برداشته شده است. از خداوند پرسید: عذاب را از او برداشتی در حالی که او سزاوار چنین عذابی بود؟ خداوند به او وحی کرد: ای روح الله! این مرد فرزند صالحی داشت که راهی را درست کرد و به یتیمی پناه داد. از این رو به خاطر این فرزند او را آمرزیدم. سپس خطاب به حواریون خود فرمود: فرزندان خود را این چنین تربیت نمایید.
مقابله با فساد
سخن دیگر ایشان به موضعگیری در برابر ظالمان و جنایتکاران مربوط میشود. «بحقٍّ أقولُ لكُم: إنَّ الحَريقَ لَيَقَعُ في البَيتِ الواحِدِ فلا يَزالُ يَنتَقِلُ مِن بَيتٍ إلى بَيتٍ حتّى تَحتَرِقَ بُيوتٌ كثيرَةٌ، إلاّ أن يُستَدرَكَ البَيتُ الأوَّلُ فَيُهدَمَ مِن قَواعِدِهِ فلا تَجِدَ فيهِ النارُ مَحَلاًّ و كذلكَ الظَّالِمُ الأوَّلُ لو اُخِذَ على يَدَيهِ لَم يُوجَدْ مِن بَعدِهِ إمامٌ ظالِمٌ فَيَأتَمُّونَ بهِ كما لَو لَم تَجِدِ النارُ في البَيتِ الأوَّلِ خَشَبا و ألواحا لَم تُحرِقْ شيئاً؛ حقيقت را به شما میگویم؛ اگر اتاقى آتش بگيرد، آن آتش پيوسته از اتاقى به اتاق ديگر سرايت میکند تا جايى كه اتاقهای بسيارى میسوزد، مگر اين كه همان نخستين اتاق را دريابند و آن را از بيخ و بن براندازند كه در اين صورت جايى براى آتش نخواهد ماند. چنين است ستمگرِ نخست كه اگر جلو دستش گرفته شَود، ديگر بعد از او پيشواى ستمگرى پيدا نخواهد شد كه ديگران از او پيروى كنند. چنان كه اگر آتش در اولين خانه، چوب و تختهای نيابد چيزى را نمیسوزاند.»
آن حضرت میخواهد برای جامعه بیان دارد که نسبت به خاموش کردن آتشهای ناشی از فساد، ظلم و انحراف در همان مراحل ابتدایی آنها اهتمام داشته باشند. نباید بگذارند که به جاهای دیگر تسری پیدا کند. همان طور که توجه دارند اگر آتشی در خانهای روشن شد، آن را زود خاموش میکنند تا به جاهای دیگر سرایت نکند.
مسئولیت نجات دادن دنیا
اینها برخی از ارزشهایی بود که حضرت مسیح مردم را به آن دعوت میکرد. ارزشهایی که بعد از حضرت مسیح، پیامبر اسلام آمد تا آنها را تثبیت نماید و بدان دعوت کند؛ بنابراین وفاداری ما به حضرت مسیح مانند وفاداری ما به پیامبر خداست. ما نیز باید این ارزشها را در جامعه خود پیاده کنیم. ما به این کار نیاز داریم. در این مناسبت فراگیر به پیروان حضرت مسیح(ع) و پیروان پیامبر خدا(ص) عرض میکنیم که مسئولیت شما و ما این است که دنیا را نجات دهیم. چون این دنیا جز با بازگشت ارزشهای معنوی و انسانی و بازگشت اخلاق که حضرت مسیح و پیامبر خدا به خاطر آن مبعوث به رسالت شدند، ممکن نیست. باید با هم در برابر بی معنویتی، ارزشگریزی، بیاخلاقی و بیعدالتی که دنیا از آنها رنج میبرد بایستیم. تنها در این صورت است که زندگی رونق خواهد گرفت و زیبایی و انسان دوستی به آن بازخواهد گشت و از چنگال ظلم، جور و طغیان نجات خواهد یافت. دیگران دین را مشکل زندگی میدانند. در حالی که مشکل، خارج شدن دین از سیاق خود است. دین را به تعصب، طایفهگرایی، ابزار انتحار و چنددستگی تبدیل کردهاند.
بنابراین باید محبت، مهربانی، انسانیت و توحید را به دین بازگردانیم. با استفاده از این مفاهیم و معانی است که میتوانیم زندگی را بسازیم، آینده را بسازیم، نورانیت را به دین و وحدت را به دنیا بازگردانیم.
خطبه دوم:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا! شما را به همان چیزی توصیه میکنم که امام حسن عسکری(ع) به یکی از یاران خود نوشت. چون هشتم ماه ربیع الثانی به روایتی و دهم به روایتی دیگر سالروز ولادت آن حضرت است. یکی از اصحاب از امام عسکری خواست دعایی را به او بیاموزد که آن را همیشه بخواند. امام نیز به او نوشت که این دعا را بسیار بخواند:
«ﻳﺎ ﺍَﺳْﻤَﻊَ ﺍﻟﺴّﺎﻣِﻌﻴﻦَ، ﻭَﻳﺎ ﺍَﺑْﺼَﺮَ ﺍﻟْﻤُﺒْﺼِﺮﻳﻦَ، ﻭَﻳﺎ ﺍَﻋَﺰﱠﱠ ﺍﻟﻨّﺎﻇِﺮﻳﻦَ ﻭَﻳﺎ ﺍَﺳْﺮَﻉَ ﺍﻟْﺤﺎﺳِﺒﻴﻦَ، ﻭَﻳﺎ ﺍَﺭْﺣَﻢَ ﺍﻟﺮّﺍﺣِﻤﻴﻦَ، ﻭَﻳﺎ ﺍَﺣْﮑَﻢَ ﺍﻟْﺤﺎﮐِﻤﻴﻦَ ﺻَﻞﱢﱢ ﻋَﻠﯽ ﻣُﺤَﻤﱠﱠﺪٍ ﻭَﺍﻝِ ﻣُﺤَﻤﱠﱠﺪٍ، ﻭَﺍَﻭْﺳِﻊْ ﻟﯽ ﻓﯽ ﺭِﺯْﻗﯽ، ﻭَﻣُﺪﱠﱠ ﻟﯽ ﻓﯽ ﻋُﻤْﺮﯼ، ﻭَﺍﻣْﻨُﻦْ ﻋَﻠَﯽﱠﱠ ﺑِﺮَﺣْﻤَﺘِﮏَ، ﻭَﺍﺟْﻌَﻠْﻨﯽﻣِﻤﱠﱠﻦْ ﺗَﻨْﺘَﺼِﺮُ ﺑِﻪ ﻟِﺪﻳﻨِﮏَ ﻭَﻟﺎ ﺗَﺴْﺘَﺒْﺪِﻝْ ﺑﯽ ﻏَﻴْﺮﯼ؛ ای شنواتراز همه شنوندگان و ای بیناتر از همه بینایان، ای آنکه بیشتر از همه مراقبی و سریعتر از همه حساب میکنی، ای مهربانترین مهربانها و ای کسی که در حکومت از همه قویتر هستی بر محمد و آل محمد درود فرست و روزی مرا فراخ گردان و بر عمر من بیفزا و به رحمت خود بر من منت بگذار، مرا از کسانی قرار بده که دین تو را یاری کند و غیر از مرا جای من قرار مده.»
امام عسکری میخواهد به ما بفهماند که چه تصویری از خداوند داشته باشیم. باید او را شنوا بدانیم، او بیناست، محاسبه کننده است و او حاکم است. در این صورت حضور همیشگی او را در زندگی خود احساس خواهیم کرد و در هر کلامی، صحنهای و موضعی او را شاهد و ناظر خود خواهیم یافت.
آن حضرت برای ما بیان میدارد که به چه چیزهایی توجه داشته باشیم، در عرصه زندگی حضور داشته باشیم و در زندگی خود قوی باشیم. از این رو از ما میخواهد از خداوند بخواهیم که روزی ما را توسعه دهد تا نیازمند کسی نباشیم. به عمر ما بیفزاید، از رحمت و لطف الهی برخوردار باشیم و در همین حال باید دعوتگران به سوی خداوند باشیم و دین او را یاری کنیم، در هر جایی که حضور فعال و مؤثری داریم، نباید بیطرف باشیم. نباید دین در حاشیه توجهات ما باشد و خداوند ما را نسبت به دین خود بیتفاوت ببیند و این وضعیت، دشوارترین حالتی است که انسان میتواند داشته باشد.
اگر توجهاتی را که امام عسکری خواسته است، داشته باشیم، از آگاهی، قدرت و مسئولیتپذیری بیشتری برخوردار خواهیم بود و در برابر چالشها خواهی ایستاد.
در انتظار تشکیل دولت
از لبنان آغاز میکنیم که همه منتظر تشکیل دولت بعد از مدتها انتظار طولانی هستند. چون تلاشهای بسیاری در این زمینه صورت گرفته است. از جمله تلاشهای رئیس جمهور برای حل مشکل فراکسیون اهل سنت که مانعی برای تشکیل دولت بود. چون اعضای اصلی این فراکسیون به این نتیجه رسیدند که گزینهای جز دادن امتیازهای متقابل ندارند.
این راه حل آن هم به گونهای که صورت گرفت، همان چیزی را مورد تأکید قرار داد که ما همیشه گفتیم. گفتیم که در این کشور غالب و مغلوب وجود ندارد و همه چیز محکوم به توافق و راه حل است.
از این رو بعد از این که کارها به این جا رسید، لبنانیها حق دارند بپرسند: آیا بهتر نبود که هفت ماه پیش این توافق حاصل میشد؟ چه کسی مسئول عقب ماندگی کشور در عرصههای اقتصادی و اجتماعی و ایجاد فضای تنش آلود است؟
در این باره نمیخواهیم فقط به گذشته بپردازیم و سخن گفتن از بازخواست نیروهای سیاسی را نیز مفید نمیدانیم؛ اما از جریانهای سیاسی میخواهیم که برای گذار از موانع احتمالی و ارائه سریعتر راه حلها، از این ماجرا عبرت بگیرند. نباید بار دیگر از روش به خیابان ریختن، درگیری و دعواهای لفظی استفاده شود. نباید همه روی مواضع خود پافشاری کنند و به نفع دیگری عقب نشینی ننمایند. چون این منطق هیچ دستاوردی برای کشور نخواهد داشت.
حکومت آتی نیز باید این وضعیت ناگوار و رنجها و مطالبات مردم را نصب العین خود قرار دهد. وضعیتی که کشور را در معرض خطرات قرار داد. چون مردم از سادهترین شرایط زندگی بیبهرهاند و انسان نمیکنند که در کشور انسانیتشان مورد احترام هست.
نمیخواهیم درباره توانایی دولت آتی اغراق کنیم؛ چون با میزان بحرانهایی که لبنان از آن رنج میبرد، آشنا هستیم. ولی مردم این کشور حق دارند که ببینند ذهنیت تازهای برای مدیریت امور به وجود آمده است. ذهنیتی به دور از همه آن چیزهایی که لبنانیها به آن عادت کردهاند. ذهنیتی که مصالح کشور را بر منافع فردی ترجیح دهد. ذهنیتی که با فساد، سودجویی، سهمیهبندی و تقسیمبندی مخالف باشد. ذهنیتی که با خارج در تعامل باشد ولی منافع خارجیها را بر منافع داخلی ترجیح ندهد.
میثاقی که این دولت برای خود تعیین کرده است این است که کشور با چالشهای بسیاری روبروست و باید موفقیت خود را ثابت کند و اگر همکاری همگانی نباشد، این موفقیت به دست نخواهد آمد.
با حرکتهای مردمی موافقم
از سوی دیگر، در چند روز گذشته شاهد حرکتهای مردمی خیابانی متعدد از طرف جریانها و گرایشهای گوناگون بودیم. مردم در حرکتها خواستار توقف فساد، اختلاس، اصلاحات و تأمین حقوق از دست رفته خود شدند. ما موافق حرکتها و خواستههای حساب شده و حکیمانه هستیم؛ زیرا بر این عقیده هستیم که مردم باید در برابر بحرانهای فراروی خود بایستد. چون هر کدام از گروههای سیاسی این کشور، اگر تحت فشار مردم نباشند و نظارت واقعی مردم را احساس نکنند، حرکتهای خود را کنترل نمیکنند، به وظیفه خود عمل نمینمایند و به رنجهای مردم توجه نمیکنند؛ اما نکته این است که این حرکتها نباید بر اساس تصمیمهای سیاسی این و آن، بخشی از بازی سیاسی یا در خدمت فلان جایگاه سیاسی باشد.
دستگاه قضایی در برابر فساد
در زمینه آلودگی رود لیطانی و فجایع ناشی از آن باید به اهمیت اقدامات قضایی در برخورد با این آلودگی اشاره کنیم. دستگاه قضایی باید در برخورد با کسانی که به محیط زیست و سلامتی مردم آسیب وارد میکنند، از خواب غفلت بیدار شود.
امید ما این است که این روند تثبیت شود. نباید دخالتهای غالباً سیاسی و طایفهای در این زمینه مانع تراشی کنند. ما خواستار عمومیت بخشیدن به این بازخواست هستیم. باید با همه مفسدان برخورد شود تا آنان خود را در برابر دستگاه قضایی ببینند که به حق حکم میکند و به دور از همه دخالتهای سیاسی عمل مینماید.
پشت پرده عقب نشینی آمریکایی
به سوریه میرسیم که این روزها شاهد تصمیم آمریکا برای عقب نشینی از این کشور است. این تصمیم با واکنشهای متعددی روبرو بوده است. صرف نظر از پشت پردههای واقعی این عقب نشینی، چه به خاطر پرهیز از افتادن به ورطه درگیریهای آتی باشد و چه توافق سیاسی با برخی از دولتها، معتقدیم که این عقب نشینی آثار و پیامدهای مثبتی برای منطقه داشته باشد. چون باعث کاهش طمعورزیهای تجاوزگرانه رژیم صهیونیستی میشود که از حضور آمریکا در مناطق همجوار خود سود میبرد. این عقب نشینی باعث کاهش پیچیدگیهای بحران سوریه میشود. همین طور باعث میشود که برخی از نیروهای کرد دارای گرایش جدایی طلبانه، در محاسبات خود تجدید نظر کنند.
با توجه به این عقب نشینی بار دیگر از نیروهای محلی میخواهیم که برای قوی شدن در برابر رقبا و دشمنان خود، به قدرتهای خارجی دل نبندند. چون این قدرتها به محض این که منافعشان اقتضا کند به سرعت خود را از درگیریها بیرون میکشند؛ بنابراین تفاهم با رقبای داخلی گزینه مناسبتری است. به ویژه وقتی که خواستههای مشروع و واقعیشان برآورده شود.
تبریک عید میلاد
در خاتمه، میلاد حضرت مسیح(ع) را به همه لبنانیها اعم از مسلمان و مسیحی تبریک و تهنیت عرض میکنیم. امیدواریم که این مناسبت باعث ایجاد صلح، امنیت و ثبات کشور شود و همبستگی، وحدت، محبت، مهربانی و ثبات بیشتری را به ارمغان آورد.