در جاهايى مثل دانشگاه، ادارات و جمع هاى خانوادگى كه زنان و مردان با هم حضور دارند، ممكن است به خاطر زيبايى هاى معنوى و نه زيبايى هاى ظاهرى، مثل اخلاق و شخصيت و مواهب گوناگون ديگر ممكن است بعضى تحسين هايى را در پى داشته باشد و امكان دارد، بدون اينكه كوچكترين ميل غريزى در بين باشد، اين تحسين ممكن است اوج گرفته و حالت دو جانبه به خود بگيرد.

1 - اگر اين مسأله فقط در قالب احساس باقى بماند و به هيچ نوع رفتارى منتهى نشود حكم آن چيست؟

2 - اگر اين تحسين از محدوده احساس فراتر رود و به رفتارى محدود چون رد و بدل شدن سخن و يا نامه - براى ابراز احساسات درونى دو طرف - بينجامد، چه حكمى دارد؟