آيا در عقد، شرط لازم است؟ يا اينكه نوشتن و امضا كردن كه امروزه رواج دارد به جاى لفظ مجاز است؟

آيا در عقد، شرط لازم است؟ يا اينكه نوشتن و امضا كردن كه امروزه رواج دارد به جاى لفظ مجاز است؟

انشاء عقد به وسيله لفظ يا نوشتن يا عمل اشكالى ندارد، به شرط اين كه اينها از نظر عرف وسيله ايجاد عقد تلقى گردند. يعنى مسأله عقد به صورت لفظى يا فعلى يا نوشتنى تابع جنبه شخصى در انتخاب لفظ يا فعل نيست بلكه لفظ و فعل و نوشتن بايد مصداقى براى عنوان معامله باشد. به نحوى كه عرف بپذيرد كه با اينها معامله صورت گرفته است. مثلا بگويند: فلانى ازدواج كرد يا فلانى فروخت يا فلانى خريدارى كرد در عقد، لفظ خاصّى شرط نيست مگر در موضع ازدواج كه احتياط در آن خوب است. انسان بايد لفظى را به كار ببرد كه از نظر فقها، ازدواج به صورت يقينى حاصل شده باشد.