چگونه بايد با كودكى لجباز كه صفت لجبازى خود را از خانواده اش به ارث برده است رفتار كرد؟

چگونه بايد با كودكى لجباز كه صفت لجبازى خود را از خانواده اش به ارث برده است رفتار كرد؟

اين كه لجبازى كودك مذكور موروثى است و نمى توان سرشت و طبيعت او را تغيير داد، گمانى است كه از نظر علوم تربيتى غلط و بى پايه است; و اين تنها مى تواند نشانه ى عدم بردبارى و خويشتندارى والدين در تربيت اين كودك مى باشد.

در چنين حالتى بر والدين واجب است كه به شناخت دلايل و اسباب واقعى كه باعث بروز چنين رفتار لجوجانه اى از كودك مى شود مبادرت ورزند. كه اين نكته باعث بررسى عوامل خانوادگى و محيطى كه بر روى شخصيت اين كودك تأثير مى گذارند خواهد شد.

هم چنان كه ما بايد با به كارگيرى بهترين روش هاى فكرى و عقلى و نيز گشاده رويى براى بهسازى افكار و انديشه هاى كودك و براى حل مشكلات او تلاش كنيم. شكى نيست كه چنين رفتارى به صبر و حوصله زيادى نيازمند است، تا بتواند مثمر ثمر واقع گردد.

در اين راستا والدين به مربيان متخصص كه خود داراى صفات شايسته اى باشند نيازمندند. بويژه اين كه برخورد و تعامل با كودكان از جمله وظايف مهم و دشوار است.

در حقيقت دنياى كودك دنيايى ناشناخته است و او داراى تجربه اى اندك است. در اين صورت مهم ترين مسأله يافتن كليدى است كه از طريق آن به انديشه ى او راه يابيم و او را به گونه اى تغيير دهيم كه قادر باشد افكار و انديشه هاى مختلف را درك كند. اگر زمان كافى و شيوه هاى مناسب براى تربيت وى به كار گرفته شود ممكن است به نتايج مثبتى نيز دست بيابيم.