قرآن كريم بر مواضع حقيقى اينان انگشت مى گذارد تا درونمايه هاى حقيقى ايشان را كه پر از تمردّ و احساسات انحرافى ست، به حركت در آورد; زيرا اگر ايشان آن گونه كه خود ادعا مى كنند، مؤمن باشند در همه حال در خط ايمان حركت مى كنند و نشان مى دهند كه حقيقتاً در برابر خداوند تسليم هستند; اما آنان اين گونه نبودند; چون اگر خداوند ايشان را دعوت كرد كه به عرصه هاى جهاد وارد شوند و يا به دست خود، خويشتن را بكشند و يا از ايشان خواست كه از سرزمين هاى شان ـ با هر هدفى كه هست ـ خارج شوند، جز عده اى اندك كه حقيقتاً نگرشى الهى داشتند و به سوى خداى خود رهسپار شدند، بقيه از فرامين الهى اطاعت نكردند. اين تمرّد و عصيان نشانه ى بى ايمانى است; زيرا اسلام چيزى جز تسليم بودن در برابر اراده ى الهى نيست.