نظر ما این است که اهدا به مؤمن، صدقه دادن و حتی خوردن از آن جایز است (رخصتی برای ترک آنها وجود دارد)؛ لذا اگر برای حج گزار واقعا صدقه دادن میسر نبود، تکلیف از او برداشته می شود؛ گرچه فقها در این زمینه احتیاط می کنند، بدین نحو که مکلف از فقیر وکالت می گیرد و یک سوم قربانی را به نیابت از او قبول میکند و سپس بهجای آن به فقیر پول می دهد.