در خلال کارم هنگام حج، برایم روشن گردید که بعضی از کاروان ها در هنگام خروج از عرفات به سمت مزدلفه و در وقوف اضطراری با زنان، راه شماره یک یا راهی را که راه طایف یا القری می نامند، در پیش می گیرند. این راه از نقطة موازی با مزدلفه می گذرد و نه از خود آن. اما آنان بر این اساس که مزدلفه است در آن وقوف می کنند. آنان به این جهت به این کار دست می زنند که از زحمت پیمودن راه نفس گیر فرار کنند و صبح زود به مناسک رجم برسند. با توجه به این وضعیت، حکم اعمال حاجی ها چه می شود؟ و مسئول کاروان از نظر شرعی چه در صورتی که عمد داشته باشد یا جاهل باشد، چه وظیفة دارد؟