تقليد، عبارت از رجوع شخص غير مجتهد و يا محتاط - درصورتي که احتياط ممکن باشد- به مجتهد جامع الشرايط است. تقليد نمودن، فرايندي عقلائي است که مردم، حتّي در مسائلي که مربوط به مسائل غير ديني باشد از آن پيروي مي‏کنند، تقليد در صورتي که انسان مجتهد نباشد يا خود تخصص دستيابي به احکام شرعي را نداشته باشد، راه التزام به حکم شرعي است. تقليد با ارادۀ مکلف براي مراجعه به مجتهد جامع الشرايط و عمل کردن به رأي او در صورت نياز، محقق مي‏گردد.

انسان، مکلف است که أهليّت مرجع، را براساس موازين شرعي بشناسد. به طور طبيعي، اين آشنايي ممکن است به صورت مستقيم باشد، يعني اينکه شخص، خود، کارشناس باشد و مرجع را بشناسد يا شهرت اطمينان آور، و يا گواهي اهل خبره، اين گواهي مي‏تواند به وسيله يک شخص عادل انجام پذيرد، يا هرشخص مورد وثوق در صورتي که أهل خبره باشد مي‏تواند گواهي دهد. در صحت تقليد از مرجع، مطالعه رساله عملية او شرط نيست، لذا کافي است که از هر منبعي که او را به نظرات مرجع رهنمون سازد، عمل‏کند، ولو اينکه پرسشي باشد.