* به نظر من ضرورت دارد عادات و آداب سنتى به عنوان وسيله اى كه وجدان توده مردم را با ولايت اهل بيت(عليهم السلام) پيوند مى دهد و آنان را در جهت هم نوايى آگاهانه با حركت امام حسين(عليه السلام) و خطوط كلى انقلاب حسينى بسيج مى كند، ترويج و تداوم يابد. زيرا توده مردم روش هايى براى ابراز اندوه و احساسات خود دارند كه گاه تأثيرش عميق تر از ابزارهاى پيشرفته تقليد گونه است.

اما در عين همراهى با اين سنت ها، بايد ميزان هماهنگى آنها با حركت و تحول انسان ها و تحول نگرش انسان ها بررسى شود و عادات و عناصر جديد هم لحاظ شود. زيرا برخى از امور با قطع نظر از حلال و حرام بودنش در دوره هاى سابق داراى قدرت تأثير بوده است، اما زمان، آن را درنورديده است و اثرى از آن در افق آينده اجتماعى نمانده است. زيرا اين امور ميراثى جامد و ايستاست و در خارج از چارچوب زمانى و ذهنى و فرهنگى خود مفهومى به همراه ندارد.