* اين كار در صورتى كه تصوير و روايت اين صحنه ها و بازگويى جزييات حسى آن باعث تحريك جنسى منجر به فساد و فروپاشى اخلاقى باشد، جايز نيست. به ويژه آن كه اين كار به شيوه اى صريح و تحريك كننده و مبتذل و بدون هيچ فايده و هدف درستى - مثلا در جهت راهنمايى مثبت - باشد. اما اگر داستان، هدف دار است و نياز به برخى اشارات و گوشه هايى دارد كه ايجاب مى كند حادثه معينى تصوير شود، مانعى ندارد. مثلا در داستان يوسف و رفت و آمد عزيز مصر با او و پاكدامنى يوسف و قرار گرفتن او در برابر درخواست زنان شهر كه او را به سوى خود فرا مى خواندند و رهايى خواستن يوسف از خدا و... كه در قرآن آمده است، چنين گوشه ها و اشاراتى ديده مى شود. در اين گونه داستان ها كه اراده ايمانى انسان را در غلبه بر فريب و فسادى كه در عين حرارت شهوت و طغيان غريزه روبه او آورده نشان مى دهد، روايت كردن برخى صحنه هاى جنسى واقعى به گونه ى كه اين تصويرگرى در خدمت ارزش متعالى (پاكدامنى) باشد، ايرادى ندارد.
در عين حال اديب مسلمان بايد بكوشد تا توانايى هاى هنرى و تصويرگرى نوآورانه اش را در جهت دور كردن خواننده از انگيزش صرف و نزديك كردن او به آگاهى اخلاقى قرار دهد.