* فكر نمى كنم به لحاظ علمى ثابت شده باشد كه فيلم هاى جنسى درمان بى ميلى جنسى باشد، بلكه در بسيارى از موارد تأثير معكوس دارد. مشاهده اين فيلم ها غالباً سبب تضعيف مناعت (بازدارندگى) اخلاقى مى شود و اگر مرد، نقش جنسى اى را كه زن در فيلم بازى كرده در حركات طبيعى همسر خود نبيند، احساس دورى و سرخوردگى مى كند و زن هم اگر حركات و فعاليت هايى را كه در فيلم ديده در همسر خود نبيند، احساس سرخوردگى مى كند.
طبيعى است كسانى كه تجربه هاى جنسى بى شرمانه را در فيلم ها پى گيرى مى كنند، در جهت پديد آوردن همان عناصر انگيزشى كه فاحشه ها و فاسق ها به كار مى گيرند، تلاش مى كنند. اين مسأله در بسيارى از موارد بر روابط مردى - كه اين فيلم ها را ديده - با همسرش تأثير منفى مى گذارد و همچنين است رابطه زن با شوهرش.
اين مسأله درباره مردانى كه روابط جنسى نامشروع دارند، اتفاق مى افتد: مردى كه ارتباط نامشروع با زنى لوند و جلوه گر كه همه ابزارها و حالت هاى انگيزش را به كار مى گيرد، دارد، نسبت به همسرش كه چنان مهارتى ندارد، احساس ناخوشى دارد. اين امر شايد از اسرار تحريم ازدواج موقت با زن مشهور به زنا از سوى فقها باشد.
به نظر من فيلم هاى جنسى و تصاوير بى شرمانه و محرك بر بعد روحى و اخلاقى و روابط خانوادگى انسان تأثير منفى دارد و حتى براى زن و شوهر هم ديدن اين فيلم ها را جايز نمى دانيم.
اما اگر زن يا مرد يا هر دو حالت بى ميلى جنسى داشتند و هيچ ابزارى طبيعى وجود نداشت كه مرد يا زن بتواند همسرش را به انگيزش وادار كند و دارويى هم مؤثر نشد و راه رهايى از اين بيمارى، تماشاى اين گونه فيلم ها باشد، فقط با اكتفا به مقدار ضرورى جايز است. همان گونه كه دارو را به مقدار نياز مصرف مى كنند. جواز اين مقدار ضرورى هم در صورتى است كه تحمل وضعيت قبلى را نداشته باشند و عنوان حرج (سختى شديد) بر حالشان صدق كند و زندگى زناشويى در معرض تهديد جدى قرار گرفته باشد.