* طبيعى است هر مناسبتى - مانند عاشورا - كه با وجدان دينى و ذهنيت فرهنگى و حركت سياسى مردم ارتباط دارد بايد متناسب با پيشرفت زمان و ابزارهاى بيانى روز، قابل عرضه باشد. زيرا هر انديشه اى براى جا يافتن در عمق وجدان و دريافت انسان ها بايد با ابزارهايى عرضه شود كه درك و شناخت و وجدان انسان با آن ارتباط دارد، چرا كه انسان چنان تربيت شده كه افكار ديگر از راه ابزارهاى پيشرفته روز وارد عقل او مى شود و باورهايش از اين طريق ساخته مى شود.
بنابراين ما ضمن تشويق مجالس عزاى حسينى به شيوه سنتى - كه داراى نتايج مثبت بزرگى در سطح توده مردم است - اهل فن را تشويق به پيشرفته كردن شيوه اجراى عزادارى دعوت مى كنيم.
من معتقدم برنامه هاى تعزيه عاشورايى كه معمولا به شكل ابتدايى و بازسازى حوادث اجرا مى شود داراى عمق و آفاق و پويايى و مفاهيم و پيام عاشورا نيست و بيننده درمى يابد كه چنين تعزيه هايى رويدادها را به صورتى بى روح پى مى گيرد و اگر بيننده اى جذب چنين نمايشى شود فقط در اصل مصيبت است.
بنابراين ما دوست داريم كه عاشورا وارد عصر و زمان ما شود و از طريق ارزش هايى كه پيام آور آن است، با انسان معاصر ارتباط برقرار كند و آن ارزش ها را با مصيبتى كه در اين روز رخ داده است، تعميق بخشد. طبيعى است كه براى رسيدن به چنين نتايجى كه به عاشورا - علاوه بر بعد شيعى و اسلامى آن - بعدى انسانى و جهانى بخشيده است، نياز به توانايى هاى هنرى و نوآورانه در نمايش و تعزيه و سينما داريم، هم از جهت نمايش نامه و فيلم نامه و هم از جهت كارگردانى و هم از جهت بازيگرى.