* طفل مميز كسى است كه به درجه اى از آگاهى ذهنى و استعداد بدنى رسيده باشد كه بُعد جنسى شخصيت انسان را درك كند و تحت تأثير صحنه ها يا موقعيت هاى مربوط به جنس مخالف قرار گيرد و آمادگى غريزى (جنسى) در او پيدا شود. شايد نزديك ترين تعريف به طفل مميز همين باشد. درباره طفل مميز، برخى احكام هست كه جنبه اثباتى دارد مانند اين كه عبادات او داراى وجاهت شرعى است، چنان كه علما مى گويند عبادات او مانند نماز و روزه و حج صحيح است. برخى از معاملاتش اگر به شيوه متعارف صورت گيرد به صورت مستقل، معتبر است و...

برخى از احكام هم به صورت سلبى است مثلا نظر و لمس چون از مقررات مربوط به بلوغ است و بنابر ادله: طفل تا قبل از احتلام تكليف ندارد، براى طفل مميز جايز است به زن نامحرم بدون حجاب نگاه كند و با او مصافحه نمايد. اين از جهت ادله عامى است كه در اين مورد وجود دارد.

اما برخى فقها معتقدند كه ذوق شرعى مقتضى دورسازى انسان از همه موقعيت هاى انحراف و از قرار گرفتن در معرض انگيزش شهوت است. هرچند اين انسان، كودك باشد. حتى برخى فقها معتقدند كه حساسيت اين مسأله نسبت به طفل بيشتر از بزرگسالان است. زيرا نگاه به زن بى حجاب و يا تماس با او گاه احساسات جنسى او را به شكل پيچيده اى برمى انگيزد و تأثيرات بدى بر حياتش به جاى مى گذارد. اين فقها در اين مسأله از اين آيه الهام مى گيرند كه: (او الطفل الذين لم يظهروا على عورات النساء) «يا كودكانى كه به عورت هاى نساء وقوف حاصل نكرده اند.»( سوره نور، آيه 31.) تحت تأثير اين آيه است كه فقها در اين مسأله نسبت به كودكانى كه به عورت هاى زنان وقوف حاصل كرده اند - كه اين خود كنايه از آگاهى به جنس مؤنث است - احتياط مى كنند و ما هم به اين احتياط مايليم هرچند فتوا بدان نداده ايم.