* ما جوانان را تشويق نمى كنيم كه به مجرد انحراف پدر يا مادر، از آنان جدا شوند. زير اين كار با معاشرت نيكو كه شامل پدر و مادر كافر و فاسق و گمراه هم مى شود منافات دارد. خداوند تعالى در قرآن كريم به انسان چنين دستور مى دهد: (و ان جاهداك على ان تشرك بى ماليس لك به علم فلا تطعهما و صاحبهما فى الدنيا معروفاً) «و اگر تو را وادارند تا درباره چيزى كه تو را بدان دانشى نيست به من شرك ورزى، از آنان فرمان مبر، و]لى[ در دنيا به خوبى با آنان معاشرت كن»( سوره لقمان، آيه 15.) در اين جا سخن از پدر و مادر مشرك است، با اين حساب وظيفه تو در برابر پدر مسلمان فاسق چه خواهد بود؟ خداوند از فرزندان خواسته است تا با پدران كافر و گمراه و فاسق خود به نيكى معاشرت كنند و با آنان زندگى كنند و مدارا نمايند و بال هاى خضوع خود را به مهربانى بر آنان بگسترند و براى هدايتشان دعا و تلاش كنند و با آنان مهربان باشند. اما اگر همزيستى فرزند با پدر يا مادر گمراه و كافر سبب تأثير منفى بر فرزند و انحراف او شود و راه گريزى از انحراف برايش نباشد و در اين فضا تعهد دينى اش را حفظ كند، در چنين حالتى چه بسا جايز است، خانه را ترك كند و بلكه گاه واجب است از پدر و مادرش دورى گزيند و به جايى برود كه بتواند بدون هيچ فشار و خطرى، به تعهدات دينى اش پاى بند باشد.