* مى توانى مطالبه اجرت كنى. اما اگر به اندازه كفايت مال به دست آوردى، بر او واجب نيست كه خرج تو را بدهد. به عبارت ديگر بر پدرت واجب است مادام كه به او نيازمندى، نيازت را برآورد. پدر حق ندارد در مقابل دادن هزينه و خرجى زندگى ات تو را به كار در نزد خود مجبور كند. البته مى توانى با پدر چانه بزنى و مقدار خرجى اى را كه به صورت اجرت از او مى ستانى معين كنى و مثلا افزايش دهى. پدر حق ندارد در اين كار بر تو فشار آورد و تو را به كار در نزد خود مجبور كند. تو مى توانى در جاى ديگرى اشتغال يابى و - در صورتى كه پدر نمى خواهد به خاطر بى نيازى ات، خرجى تو را بدهد - مى توانى برابر هزينه و خرجى اى كه از پدرت دريافت مى كنى - و يا عين آن را - به خود او برگردانى.
در هر صورت پدر نمى تواند به بهانه اين كه در مقابل كار فرزندش، خرجى اش را مى دهد فرزند عاقل و بالغ و رشيدش را مجبور به كار در نزد خود نمايد، زيرا مسأله مقابله كار و خرجى نوعى معامله و نيازمند حساب و كتاب و قرارداد است. بلى اگر فرزند، صغير (نابالغ) و تحت ولايت پدرش باشد، پدر مى تواند اگر مصلحت فرزند را در آن ديد، او را به كار مجبور كند، اما اگر مصلحت او در اين كار نبود، جايز نيست.