* طبيعى است كه چنين كارى در صورتى كه پدر و مادر در حق او ظلم نكرده باشند، غيبت و بلكه غيبتى است كه بيشترين گناه را دارد زيرا موجب افشا شدن اسرار پدر و مادر كه او را پرورده اند مى شود. اين كار سبب هتك حرمت و لكه دار شدن چهره اشان در برابر ديگران مى شود. البته اگر پدر و مادر در حق فرزندشان ستمى روا داشته باشند مثلا او را زده و با او بد رفتارى كرده باشند، او مجاز است تا با ديگران درددل كند. زيرا در قرآن آمده است كه (لا يحبّ الله الجهر بالسوء من القول الاّ من ظلم) «خداوند بانگ برداشتن به بدزبانى را دوست ندارد مگر ]از[ كسى كه بر او ستمى رفته باشد».( سوره نساء، آيه148.)

اما احتياط آن است كه انسان چنين مسايلى را تنها با كسى در ميان گذارد كه مى تواند ستم پدر و مادر را از او برطرف كند و صرف عقده گشايى از حالت روانى اى كه انسان در هنگام بروز مشكلات احساس مى كند، مجوز شرعى پشت سرگويى آنان نيست. غيبت برادران و خواهران هم چنين حكمى دارد.