۵ رجب 1439 هـ برابر با ۳ فروردین ۱۳۹۷ هـ و ٢٣/٣/٢٠١٨ م

مطالب مهم خطبه اول:دعوت به پرهیز از تجسس / خطرات تجسس / حکم شرعی تجسس / استثنائات تجسس.

مطالب مهم خطبه دوم: چالش انتخابات / فلسطین و معامله قرن / آیا گدایی از آمریکا سودی دارد؟ / تصادفات موتوری تا کی؟

خطبه اول:

خداوند سبحانه و تعالى در کتاب عزيز خود می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اجْتَنِبُوا کثِيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُکمْ بَعْضاً» صدق الله العظيم.

اسلام در همه دستورها و آموزه‌های خود از مردم می‌خواهد که به خصوصیات همدیگر احترام بگذارند. چون اسلام، ویژگی‌های انسان را حریم محرمانه او می‌داند و هیچ کس اجازه ندارد بدون اجازه او وارد این منطقه شود؛ بنابراین همان گونه که از انسان می‌خواهد نسبت به خود امانت‌دار باشد، همان طور که آیه تلاوت شده بدان اشاره دارد، به هیچ کس اجازه نمی‌دهد که زندگی او را تهدید کند، کرامت او را زیر پا بگذارد، باورهای خود را به او تحمیل نماید، به او سوءظن داشته باشد یا گمان‌ها را درباره او بپذیرد: «يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اجْتَنِبُوا کثِيراً مِنَ الظَّنِّ» همین طور به هیچ کس اجازه نمی‌دهد که متعرض زندگی خصوصی و اسرار او شود.

دعوت به پرهیز از تجسس

از این رو می‌بینیم از کسانی که وارد خانه دیگران شوند، می‌خواهد که بدون اجازه وارد خانه‌هایشان نشوند(امری که در دوره جاهلیت رواج داشت)، دیگران را به زحمت نیندازند و آنان را به دیدار مجبور ننمایند: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ بُيُوتِکمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا – اجازه خواستنی همراه با لطف و محبت - وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِکمْ خَيْرٌ لَکمْ لَعَلَّکمْ تَذَکرُونَ* فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِيهَا أَحَداً فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتَّى يُؤْذَنَ لَکمْ وَإِنْ قِيلَ لَکمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْکى لَکمْ». از این رو از جمله ادب اسلامی این است که برای دیدار هر فردی وقت بگیرد و هر زمانی را که او تعیین کرد، بپذیرد و اگر به او وقت نداد یا زمان نزدیکی را تعیین نکرد، این را بی‌احترامی به خود حساب نکند بلکه باید شرایط او را در نظر بگیرد. همین طور از دیگران نیز می‌خواهد، وقتی نمی‌خواهد کسی را بپذیرد یا زمان نزدیکی را برای دیدار تعیین نماید، شرایط او را لحاظ کند.

بر همین اساس اسلام از ما می‌خواهد که در امور دیگران فضولی و تجسس نکنیم و به اسرار و خصوصیاتی که نمی‌خواهند در میان مردم شیوع پیدا کنند، سرک نکشیم. حتی اگر عیب یا نقصشان باشد. از این رو می‌فرماید: «وَلَا تَجَسَّسُوا». منظور از تجسس این است که انسان به دنبال عیوب و نواقص پنهان دیگران باشد و مسائل مخفیشان را آشکار نماید. اما تجسس با تحسس که در کلام یعقوب پیامبر(ع) آمده است، فرق دارد: «يَا بَنِيَّ اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ» [يوسف/87]. چون تجسس به معنای کشف عیوب است و تحسس، گشتن به دنبال خبرهای خوبی است که از دیگران پوشیده است.

اگر انسان می‌خواهد طبق نظر قرآن کریم مؤمن باشد، باید از پی‌جویی عیوب دیگران پرهیز نماید. فرقی ندارد که دیگران چه کسانی باشند، فرد باشند یا جمع، جریان باشند یا دولت‌ها. وسیله‌اش نیز فرقی نمی‌کند. با چشم دوختن باشد یا استراق سمع، گشتن برگ‌ها باشد یا سوابق یا این که افرادی را برای این کار بگمارد یا این که از ابزارهای فنی خاصی در این زمینه استفاده نماید. با ابزارهای پیشرفته می‌شود جلساتی را که در پشت درهای بسته یا خانه‌ها تشکیل می‌شوند یا مکالمات خاصی را شنود کرد تا در زمان و مکان خاصی، برای اهداف گوناگون، هر طور که وضعیت اقتضا کرد و غالباً هدف از آن آسیب زدن است، در میان مردم منتشر نمود.

خطرات تجسس

کافی است به میان جامعه پای بگذاریم تا به آثار و پیامدهای خطرناک این کار پی ببریم. چه آبروهایی که بر زمین می‌ریزد، موقعیت‌هایی و نقش‌هایی که در سطح جامعه و کشور آسیب می‌بیند و نزاع‌هایی که در بر پا می‌شود. چون انسان ممکن است در پشت درهای بسته چیزهایی را بگوید که در گفتن آن‌ها در میان جمع به مصلحت نباشد. ولی متأسفانه مدرک جمع کردن و انتشار در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها، به امری طبیعی تبدیل شده است و جزو سابقه رسانه‌ای افراد به شمار می‌آید. هیچ کس هم به آثار و نتایج این کارها توجه ندارد. این کارها باعث می‌شود که انسان احساس امنیت نکند و دائماً از کشف و علنی شدن مسائل خصوصی خود هراسان باشد و این کار به از بین رفتن اعتماد عمومی در جامعه می‌انجامد.

طبیعی است که تجسس وقتی خطرناک‌تر خواهد شد که به اموری مربوط باشد که نشر آن‌ها امنیت کشور را مورد تهدید قرار دهد؛ یعنی دشمنان میهن از آن استفاده کنند یا افشای اسرار، موجودیت، وحدت و ثبات میهن را در معرض تهدید قرار دهد.

قرآن کریم نهی و هشدار دادن نسبت به تجسس را خیلی گسترده مطرح کرده است. چون واژه تجسس اطلاق دارد و محدود نشده است و همه افراد و نهادهای جامعه را در بر می گیرد.

در اینجا خوب است که به وصیت امام علی(ع) به مالک اشتر اشاره داشته باشیم. وقتی او را به ولایت مصر منصوب کرد، به او چنین فرمود: «وليکن أبعد رعيّتک منک، وأشنأهم عندک، أطلبهم لمعايب الناس؛ دورترین مردم از تو باید کسانی باشند که در پی عیوب مردم‌اند.»

حکم شرعی تجسس

از این رو از نظر شرعی جایز نیست که انسان وارد گوشی تلفن فرد دیگر شود، حتی اگر این فرد پسر، دختر، زن یا شوهر او باشد یا این که نامه‌های او را بخواند، برگه‌های او را جستجو کند، کسی را به مراقبت از او بگمارد یا چیزی را از او ثبت و ضبط کند. مگر در حالت‌هایی استثنایی که مصالح عمومی‌شان ایجاب نماید.

درست است که هر انسانی در برابر گفتار، نوشتار یا کردار خود مسئول است، ولی لازم نیست تا زمانی که صاحب گفتار یا رفتار خواهان مخفی کردنشان است، هر گفتار یا رفتاری در میان مردم منتشر شود.

احادیث نسبت به خطرات و معایب گسترش این رفتار در میان افراد و جوامع هشدار داده است. در حدیثی از پیامبر خدا(ص) آمده است: «يَا مَعْشَرَ مَنْ آمَنَ بِلِسَانِهِ، وَلَمْ يَدْخُلِ الْإِيمَانُ قَلْبَهُ، لَا تَغْتَابُوا الْمُسْلِمِينَ، وَلَا تَتَّبِعُوا عَوْرَاتِهِمْ، فَإِنَّهُ مَنِ اتَّبَعَ عَوْرَاتِهِمْ يَتَّبِعُ اللَّهُ عَوْرَتَهُ، وَمَنْ يَتَّبِعِ اللَّهُ عَوْرَتَهُ يَفْضَحْهُ فِي بَيْتِهِ؛ ای کسانی که به زبان آورده‌اند و ایمان وارد قلبشان نشده است! غیبت مسلمانان را نکنید و دنبال عیوب مردم نباشید. چون کسی که در پی عیوب مردم باشد، خداوند نیز در پی عیوب او می‌افتد و کسی که خداوند در پی عیوب او باشد، او را رسوا می‌کند حتی اگر در درون خانه خود باشد.»

از این کسی که در پی عیوب و لغزش‌های مردم است، نباید خود را در امنیت ببیند. چون او نیز عیوب و لغزش‌هایی دارد؛ بنابراین شاید از دیگران در امان باشد، اما باید از کسی بترسد که «يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ».

در حدیث دیگری آمده است: «أَقْرَبَ مَا يَکونُ الْعَبْدُ إِلَى الْکفْرِ أَنْ يُوَاخِيَ الرَّجُلُ الرَّجُلَ عَلَى الدِّينِ فَيُحْصِيَ عَلَيْهِ عَثَرَاتِهِ وَزَلاتِهِ لِيُعَنِّفَهُ بِهَا يَوْماً مَا؛ از چیزهایى که انسان را به مرز کفر نزدیک مى‏سازد این است که کسى با برادر دینى خود به نام دین در ظاهر طرح دوستى بریزد و لغزش‌های او را یکى پس از دیگرى به خاطر سپارد تا روزى او را رسوا کند.»

آیا چنین چیزی در صحنه اجتماعی، سیاسی و دینی ما روی نمی‌دهد؟ هستند کسانی که خطاها و عیوب دیگران را ثبت و یادداشت می‌کنند و منتظر فرصتی می‌گردند که آن‌ها را افشا کنند؛ بنابراین هر کسی پرونده‌ای دارد و روزی این پرونده افشا خواهد شد. این مسئله را در زندگی زناشویی نیز می‌بینیم. هرگاه مشکلی خانوادگی روی می‌دهد، شوهر تمام کارهایی را که زنش در قبال او انجام داده است، یادداشت می‌کند و زن نیز ممکن است همین کار را انجام دهد.

در حدیث آمده است: «تتبّع العيوب من أقبح العيوب وشرّ السيّئات؛ عیب‌جویی از زشت‌ترین عیوب و بدترین بدی‌هاست.» تصور کنید که این روند در جامعه رواج یابد، چه اتفاقی برای جامعه خواهد افتاد. چون هر کسی عیبی دارد و هر عضوی از جامعه به نوبه خود، با زبان و ابزاری که در اختیار دارد، می‌تواند عیوب دیگران را برملا سازد.

احادیث به نهی از جستجوی عیوب مردم بسنده نمی‌کند. بلکه حتی از جستجوی چیزهایی که مردم نمی‌خواهند برای دیگران آشکار شود نیز نهی می‌نمایند. چون مردم در اندیشه‌ها، باورها و زمینه‌های خود نیز عیب‌هایی دارند و می‌شود با استفاده ابزاری از آن‌ها بر مردم چیره شد.

از پیامبر خدا(ص) وارد شده است: «إنّي لم أؤمر أن أنقّب عن قلوب النّاس؛ من وظیفه ندارم که دل‌های مردم را بشکافم.» پیامبر نیز بر این اساس با مردم برخورد می‌کرد و از ما می‌خواهد به این روش، یعنی بر اساس ظاهر و نه باطن با مردم برخورد کنیم. این اخلاق پیامبر را در سرزنش اسامه بن زید به روشنی می‌بینیم. او مشرکی را که «أشهد أن لا إله إلّا الله، وأنّ محمّداً رسول الله» گفته بود، به قتل رسانده بود. اسامه در پاسخ به بازخواست پیامبر خدا(ص) عرض کرد: او برای این شهادتین را به زبان آورد که خونش حفظ شود و کشته نشود. پیامبر خدا در پاسخ او فرمود: «أَفَلَا شَقَقْتَ عَنْ قَلْبِهِ حَتَّى تَعْلَمَ أَقَالَهَا أَمْ لَا؛ آیا قلب او را شکافتی تا بدانی که راست می‌گوید یا نه.»

استثنائات تجسس

بنابراین در اسلام اصل بر حرمت تجسس و احترام گذاشتن به مسائل شخصی دیگران است. ولی همان طور که عرض کردیم این اصل نیز برای خود حدود و چارچوب‌هایی دارد. چارچوب این اصل این است که بر انجام مسئولیت‌ها، مصالح عمومی افراد و جوامع و امنیت و ثبات مردم تأثیر منفی نداشته باشد.

از این رو از نظر شرعی پیگیری خطاها و نظارت بر کارمندان توسط مسئولان در چارچوب انجام وظیفه و کاری که بدان گمارده شده‌اند، آن هم با هدف بهبود و موفقیت عمل جایز است. ولی در مسائلی که توافق نکرده‌اند باید متوقف شود. برای مثال: ورود به زندگی شخصی افراد جایز نیست. همین طور اگر معتقد باشیم که خطری دیگران را تهدید می‌کند، جستجو در امور دیگران اعم از فرزند، همسر و شوهر جایز است. ولی پیش از هر گونه اقدامی در این زمینه، همه چیز باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. همین طور تجسس به معنای عام، برای کشف خطر دشمنان و رصد نقاط ضعف و قوت پنهانشان جایز است. چون آن‌ها امنیت مردم و کشور را تهدید می‌نمایند.

همان طور که اشاره داشتیم اسلام در عین حال که سعی در محدود کردن دایره تجسس مباح به ضروریات دارد، در عین حال نسبت به افتادن در دام جاسوسان و خبرچینان نیز هشدار می‌دهد. از این رو از مردم می‌خواهد که در گفتارها و موضع‌گیری‌های خود دقت کنند. خصوصاً در این برهه از تاریخ که جستجو و نشر لغزش‌ها خیلی رواج دارد.

در این باره حدیثی از امام علی(ع) وارد شده است که می‌فرماید: «واحْذَرْ کلَّ عَمَلٍ يُعْمَلُ بِهِ فِي السِّرِّ وَ يُسْتَحَی مِنْهُ فِي الْعَلَانِيَةِ؛ از کاری که در نهان انجام می‌شود و در آشکار شرم‌آور است، بپرهیز.» و در حدیث دیگری آمده است: «وَ احْذَرْ کلَّ عَمَلٍ إِذَا سُئِلَ عَنْهُ صَاحِبُهُ أَنْکرَهُ أَوْ اعْتَذَرَ مِنْهُ؛ و از هر کاری هم که چون از انجام دهنده آن، سؤال کنی، آن را انکار می‌کند يا از آن عذر می‌خواهد بر حذر باش.»

اما در همه چیزهایی که بیان داشتیم، اصل بر این است که انسان نظارت الهی را احساس کند. حضور خداوند را همیشه حس نماید. نظارتی که هیچ‌گاه شب و روز و نهان و آشکار ما را رها نمی‌کند. خداوند نیز با اشاره به این نظارت می‌خواهد ما را از لغزش‌های زبانی در ازای دیگران باز دارد. می‌فرماید: «وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ* إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ* مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ»؛ بنابراین زبان مؤمن پشت قلب او قرار دارد و هر حرفی را پیش از به زبان آوردن، خوب مورد بررسی قرار می‌دهد.

از خداوند می‌خواهیم که ما را از بدی‌های نفس خود و دیگران حفظ نماید که او شنوا و پاسخگوی دعاست.

خطبه دوم:

بسم الله الرحمن الرحیم

ای بندگان خدا! شما و خودم را به همان چیزی توصیه می‌نمایم که امام باقر(ع) توصیه کرده است. امامی که اول ماه رجب، یعنی چند روز قبل سالروز میلاد مبارکشان بود. به یکی از یاران خود چنین فرمود: «یَا جَابِرُ أَ یَکْتَفِی مَنِ انْتَحَلَ التَّشَیُّعَ أَنْ یَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ فَوَ اللَّهِ مَا شِیعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَی اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ وَ مَا کَانُوا یُعْرَفُونَ یَا جَابِرُ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ الْأَمَانَةِ وَ کَثْرَةِ ذِکْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَیْنِ وَ التَّعَاهُدِ لِلْجِیرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْکَنَةِ وَ الْغَارِمِینَ وَ الْأَیْتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ کَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَیْرٍ وَ کَانُوا أُمَنَاءَ عَشَائِرِهِمْ فِی الْأَشْیَاءِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا نَعْرِفُ الْیَوْمَ أَحَداً بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ یَا جَابِرُ لَا تَذْهَبَنَّ بِکَ الْمَذَاهِبُ حَسْبُ الرَّجُلِ أَنْ یَقُولَ أُحِبُّ عَلِیّاً وَ أَتَوَلَّاهُ ثُمَّ لَا یَکُونَ مَعَ ذَلِکَ فَعَّالًا فَلَوْ قَالَ إِنِّی أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ فَرَسُولُ اللَّهِ ص خَیْرٌ مِنْ عَلِیٍّ ع ثُمَّ لَا یَتَّبِعُ سِیرَتَهُ وَ لَا یَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ مَا نَفَعَهُ حُبُّهُ إِیَّاهُ شَیْئاً فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَیْسَ بَیْنَ اللَّهِ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَکْرَمُهُمْ عَلَیْهِ أَتْقَاهُمْ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ یَا جَابِرُ وَ اللَّهِ مَا یُتَقَرَّبُ إِلَی اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی إِلَّا بِالطَّاعَةِ وَ مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ لَا عَلَی اللَّهِ لِأَحَدٍ مِنْ حُجَّةٍ مَنْ کَانَ لِلَّهِ مُطِیعاً فَهُوَ لَنَا وَلِیٌّ وَ مَنْ کَانَ لِلَّهِ عَاصِیاً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ مَا تُنَالُ وَلَایَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ؛ ای جابر! آیا کسی که ادعا تشیع می‌کند، او را بس است که از محبت ما خانواده دم زند؟! به خدا شیعه ما نیست، جز آنکه از خدا پروا کند و او را اطاعت نماید، ای جابر! ایشان شناخته نشوند، جز با فروتنی و خشوع و امانت و بسیاری یاد خدا و روزه و نماز و نیکی به پدر و مادر و مراعات همسایگان فقیر و مستمند و قرض داران و یتیمان و راستی گفتار و تلاوت قرآن و بازداشتن زبان از مردم، جز از نیکی آن‌ها و آن‌ها امانت نگهدار فامیل خویش باشند. جابر گوید: عرض کردم: یا ابن رسول الله ما امروز کسی را دارای این صفات نمی‌شناسیم، فرمود: ای جابر! به راه‌های مختلف مرو، آیا برای مرد کافی است که بگوید: من علی را دوست دارم و از او پیروی می‌کنم و با وجود این فعالیت دینی نکند؟! پس اگر بگوید: من رسول خدا(ص) را دوست دارم رسول خدا(ص) که بهتر از علی علیه السلام است سپس از رفتار او پیروی نکند و بستنش عمل ننماید، محبتش به پیغمبر به او هیچ سودی ندهد، پس از خدا پروا کنید برای آنچه نزد خداست عمل کنید. خدا با هیچ‌کس خویشی ندارد، دوست‌ترین بندگان خدای عزوجل(و گرامی‌ترینشان نزد او) باتقواترین و مطیع‌ترین آن‌هاست. ای جابر! به خدا جز با اطاعت به خدای تبارک و تعالی تقرب نمی‌توان جست و همراه ما برات آزادی از دوزخ نیست و هیچ‌کس بر خدا حجت ندارد، هر که مطیع خدا باشد دوست ما و هر که نافرمانی خدا کند دشمن ماست ولایت ما جز با عمل کردن به ورع به دست نیاید.»

هدف امام باقر(ع) از این وصیت این است که دیدگاه رایج در میان بعضی‌ از ما را تعدیل نماید. برخی‌ها گمانشان این است که دوست داشتن اهل بیت(ع) برای شیعه و موالی بودن کفایت می‌کند. به بیان امام باقر(ع) تشیع فقط به عاطفه و احساسات نیست. بلکه باید در رفتار و عمل انسان نیز تبلور یابد. چون شیعه با اطاعت خداوند، یاد خدا، راست‌گویی، امانت‌داری، خدمت به نیازمندان و فقرایی که زیر بار دین قرار دارند، شناخته می‌شود. تفاوت شیعه با سایر مردم در همین است. شیعه کسی است که هر جا باشد، اثر نیک از خود به جای می‌گذارد و مردم از وجود او بهره‌مند می‌شوند. هر وقت چنین شد، از بخشندگی و مسئولیت‌پذیری بیشتری برخوردار خواهیم شد و قدرتمندتر در برابر چالش‌ها خواهیم ایستاد.

چالش انتخابات

از لبنان آغاز می‌کنیم که در هفته آتی شاهد شکل گرفتن ائتلاف‌ها و اعلام فهرست‌ها خواهد بود و لبنانی‌ها بر اساس همین ائتلاف‌ها و فهرست‌ها، موضع‌گیری‌ها و گزینه‌های آتی خود را تعیین خواهد نمود.

در این باره از لبنانی‌ها می‌خواهیم که در حد و اندازه چالشی باشند که در هفته‌های آینده با آن روبرو خواهند شد. زمان آن فرارسیده است که گزینه‌های خود را خوب بررسی کنند و خود را از هیاهویی که دورشان را گرفته است، رها کنند و خوب بیندیشند.

آنان باید مواظب آرائی که به صندوق‌های رأی می‌ریزند باشند. این‌ها برگه‌های عادی نیستند، بلکه رأی به کسانی است که عهده‌دار تصمیم مردم و آینده کشورشان خواهد شد. آن هم در شرایطی که کشور و منطقه در شرایط حساس، غیرعادی و سرنوشت‌ساز قرار دارد.

کشور به کسانی نیاز دارد که از رشد سیاسی، اقتصادی و قانون‌گذاری برخوردار باشند. به کسانی نیاز دارد که صاحب اراده، امین و درستکار باشند و دغدغه‌ها، دردها و آمال مردم را درک نمایند. به کسانی نیاز دارد که مسائل شخصی‌شان را فدای منافع عمومی کشور کنند. به کسانی نیاز دارد که عزت کشور و فرزندان آن را بخواهند. نه به این جهت که این کشور تاریخ و گذشته‌شان است بلکه از این جهت که این کشور حال و آینده‌شان است.

کسانی که پیش از این حاکم بودند و الآن نیز سعی دارند حاکم شوند باید فهرستی از موفقیت‌ها و توجیه عدم موفقیت‌های خود ارائه دهند تا مردم را قانع کنند و کسانی که حاکم نبوده‌اند نیز باید سابقه درخشان و برنامه‌های واقع‌گرایانه خود را به عنوان جایگزین عملکرد پیشینیان خود بهتر بهبود وضعیت کشور به مردم ارائه کنند. لبنانی‌ها خواهان خاتمه یافتن صفحه سیاه تاریخ خود هستند و سزاوار این همه فساد، اختلاس و معامله نیستند.

آنچه مایه خرسندی است، سخن رهبری مقاومت است که اعلام داشت با همان روحیه‌ای که در برابر دشمن صهیونیستی ایستاد، در برابر همه نوع فساد نیز خواهد ایستاد. به اعتقاد ما راه درست همین است. چون فساد و اختلال اقتصادی برنده‌ترین سلاحی است که در دست دشمنان میهن قرار دارد و در شرایطی که میهن دچار اختلال داخلی است، نمی‌توان جلوی دشمن خارجی را گرفت.

با توجه به تعدد و تنوع فهرست‌ها، تأکید می‌کنیم که رقابت‌ها نباید از حدود مشروع آن فراتر رود. نباید از ابزارهای حرام مانند تهمت خیانت و توهین و سایر روش‌هایی که باعث بروز تفرقه و چند دستگی و تنش‌های طایفه‌ای، مذهبی، منطقه‌ای و قبیله‌ای می‌شود، استفاده شود. از این رو رقابت باید بر اساس ارائه فهرست مطلوب و راه حل برای بحران‌های کشور باشد.

فلسطین و معامله قرن

در همین زمان، مردم فلسطین به مقابله با طرح‌ها و توطئه‌هایی که علیه آن ترسیم شده و از آن در محافل عمومی به معامله قرن یاد می‌شود و در جنگی نرم برای عملی شدن آن تلاش می‌کنند، ادامه می‌دهند. طبیعی است که این معامله به ضرر مردم و سرزمین فلسطین است. در اینجا از مردم فلسطین که به رغم فشارهای تحمیلی، همیشه در صحنه حضور دارند تقدیر و تشکر می‌کنیم.

در همین باره، از رهبران فلسطینی می‌خواهیم که در حد و اندازه این چالش باشند و تقویت و تثبیت وضعیت داخلی فلسطین تلاش کنند و آشتی میان تشکیلات خودگردان و حماس و باقی گروه‌های مقاومت را به سرانجام برسانند. بکوشند که نیازهای مردم فلسطین را تأمین کنند و زمینه زندگی شرافتمندانه‌ای را برایشان فراهم سازند و با دشمن صهیونیستی مقابله کنند که تفاوتی میان تشکیلات خودگردان و سایر گروه‌های مقاومت قائل نیست.

آیا گدایی از آمریکا سودی دارد؟

اما در جهان عرب، می‌بینیم هنوز هم در دنیای عرب برخی‌ها اصرار دارند تا از آمریکا گدایی کنند تا به خیال خود از امنیت کشورشان حمایت کنند یا در برابر دولت‌هایی که آن‌ها را خطری برای خود قلمداد می‌نمایند، از آمریکا کمک بگیرند. در حالی که همه می‌دانند این آمریکاست که با هراس افکنی، کشورهای دیگر به ویژه دولت‌های خلیج فارس را غارت می‌کند و آن‌ها را وا‌می‌دارد که به جای خدمت به شهروندان و رشد داخلی خود که شدیداً به آن نیاز دارند، میلیاردها دلار اسلحه بخرند.

تصادفات موتوری تا کی؟

در خاتمه باید به تکرار تصادفات موتوری بپردازیم. با این که کاملاً از سرعت زیاد و وزن کم آن آگاهی داریم، اما باز هم در بسیاری از موارد به کشته شدن مردم و حوادث رانندگی می‌انجامد.

به این خاطر برای حفظ جان مردم، از موتورسواران می‌خواهیم که قوانین رانندگی را رعایت کنند و از وسایل حفاظتی مندرج در قانون استفاده کنند. از نظر شرعی، جایز نیست که موتورسوار قانون را زیر پا بگذارد یا زندگی خود و دیگران را در معرض خطر قرار دهد یا به دیگران ضرر معنوی و مادی وارد کند. از دولت نیز می‌خواهیم که با تأسی به سایر کشورها، مسیرهای امنی را برای موتورسواران فراهم کند و آن‌ها را به حال خود رها ننماید.