خطبه جمعه، 27 بهمن ماه 1396

علامه سید علی فضل الله در خطبه اول نماز جمعه به ارتباط میان ایمان و کار خیر پرداختند.

30 جمادى الاول 1439 هـ برابر با 27 بهمن 1396 هـ و 16/٢/٢٠١٨ م

 

خطبه اول:

علامه سید علی فضل الله در خطبه اول نماز جمعه به ارتباط میان ایمان و کار خیر پرداختند.

 

خطبه دوم:

بسم الله الرحمن الرحیم

ای بندگان خداوند شما و خودم را به همان چیزی توصیه می‌نمایم که پیامبر خدا به ما وصیت کرده است. آن حضرت از ما می‌خواهد دعایی را که ایشان هر روز می‌خواند، بسیار بخوانیم:

«اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلى أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ، اَللَّهُمَّ أَغْنِ كُلَّ فَقيرٍ، اَللَّهُمَّ أَشْبِعْ كُلَّ جائِعٍ، اَللَّهُمَّ اكْسُ كُلَّ عُرْيانٍ، اَللَّهُمَّ اقْضِ دَيْنَ كُلِّ مَدينٍ، اَللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ كُلِّ مَكْرُوبٍ، اَللَّهُمَّ رُدَّ كُلَّ غَريبٍ، اَللَّهُمَّ فُكَّ كُلَّ أَسيرٍ، اَللَّهُمَّ أَصْلِحْ كُلَّ فاسِدٍ مِنْ أُمُورِ الْمُسْلِمينَ، اَللَّهُمَّ اشْفِ كُلَّ مَريضٍ، اَللَّهُمَّ سُدَّ فَقْرَنا بِغِناكَ، اَللَّهُمَّ غَيِّرْ سُوءَ حالِنا بِحُسْنِ حالِكَ، اَللَّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ، وَأَغْنِنا مِنَ الْفَقْرِ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ؛ اى خدا اهل قبور را شاد عطا كن. خدايا هر فقيری را بی‌نیاز گردان. خدايا هر گرسنه ای را سير گردان. خدايا هر برهنه ای را لباس پوشان. خدايا دين هر مديونى را ادا فرما. خدايا هر غمگينى را دل‌شاد ساز. خدايا هر غريبى را به وطن باز رسان. خدايا هر اسيرى را آزاد گردان. خدايا مفاسد امور مسلمانان را اصلاح فرما. خدايا هر مريضی را شفا عنايت كن. خدايا به غناى خود جلو فقیر شدن ما را بگیر. خدايا بدی‌های حال ما را به خوبى صفات خودت تغيير ده. خدايا دين ما را ادا فرما و فقر ما را به غنا و بی‌نیازی بدل گردان كه تو اى خدا بر هر چيز توانايى.»

پیامبر خدا می‌خواهد به ما بفهماند که دعا ابزاری برای بیان اراده خیرخواهی نسبت به مردم است. آن گونه که عادتمان شده است، نباید به دعا کردن برای خودمان، خانواده‌مان و کسانی که از ما التماس دعا کرده‌اند، بسنده کنیم. بلکه باید برای همه مردم دعا کنیم. باید برای اهل قبور، فقرا و نیازمندان، مدیونان، اندوهگین‌ها، آنانی که زیر ظلم، فشار، طغیان و اشغالگری هستند یا از فسادی رنج می‌برند که ثروت‌ها و منابعشان را می‌بلعند، دعا نماییم.

همه این‌ها نشان دهنده ابراز مردم دوستی و تمایل ما به خیر رسانی به آن‌هاست و باعث تحکیم و تقویت جامعه می‌شود و سبب می‌گردد که از توانایی بیشتری برای مقابله با چالش‌ها برخوردار شویم.

 

لبنان در تب انتخابات

از لبنان آغاز می‌کنیم که وارد تب انتخابات پارلمانی شده است. در جشن‌های مردمی، اظهار نظرهای سیاسی و موضع‌گیری‌ها، سخن از انتخابات است. با نزدیک شدن به زمان انتخابات و با توجه به رقابتی که درعرصه سیاسی وجود دارد، گرم شدن تنور انتخابات طبیعی است. ولی چیزی که شایسته نیست، کسب آرای بیشتر با استفاده از گفتمان‌های طایفه‌ای و مذهبی و به کار گیری تمایلات طایفه‌ای و مذهبی در این زمینه است. این کار روی فضای داخلی کشور تأثیر منفی به جای خواهد گذاشت و بار دیگر آن را به فضای تنش‌های داخلی بازخواهد گرداند که کشور از پیامدهای آن خارج نشده است.

از این رو ما نمی‌خواهیم که گفتمان طایفه‌ای و مذهبی به شاخصه اظهار نظرهای سیاسی انتخاباتی تبدیل شود. بلکه باید گفتمان برنامه محور جایگزین آن شود. برنامه‌ای که حاوی راه حل‌های برون رفت کشور از بحران‌های معیشتی، اقتصادی و سیاسی و نحوه رشد و توسعه کشور باشد. در این صورت راه برای برنامه‌های بهتر آماده خواهد شد و به عناوین وسیع و گسترده بسنده نخواهد شد.

ما از رهبران سیاسی می‌خواهیم که گفتمان‌های خود را عقلانی و آرام کنند و منافع همه لبنانی‌ها با تنوع‌های طایفه‌ای و مذهبی‌شان را در نظر بگیرند. چون گفتمان‌های گروهی و تعصبی با گفتمان‌های تعصبی و گروهی مخالف روبرو خواهد شد. این گفتمان فضای جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ثبات کشور را متزلزل می‌نماید و در این شرایط حساس و دشوار، این مسئله به سود کشور نیست.

مردم لبنان حق دارند که با کاروان سایر ملت‌ها همراه شوند که زمان انتخابات را فرصت مناسبی برای ارزیابی روش گذشته و گام نهادن به روش بهتر می‌دانند. در این صورت روند آتی کشور مانند روش دردناک پیشین نخواهد بود.

 

دخالت محکوم است

در این زمان، مردم لبنان با مسئله دیگر روبرو هستند و آن چالش دشمن صهیونیستی است. دشمن سعی دارد در این برهه، با تهدیدات و هراس افکنی‌های مداوم، با بهره‌برداری از حرکت‌های دیپلماتیک غربی، بر منابع نفتی و گازی لبنان موسوم به بلوک 9 سیطره یابد. هم چنین بدون در نظر داشت نقاط مورد منازعه، با بنای دیوار بتونی بر اراضی لبنانی نیز سلطه یابد.

در این باره ما اطمینان داریم مردم لبنان همان طور که در گذشته به تهدیدات و هراس افکنی‌های دشمن صهیونیستی تن ندادند و دولت، مردم و مقاومت ثابت کردند که می‌توانند جلوی تحقق اهداف دشمن را بگیرند، بار دیگر ثابت خواهند کرد و دشمن را وادار خواهند کرد که از برنامه‌های خود دست بردارد و وارد معامله تقسیم بلوک 9 در برابر عقب نشینی دشمن از ساخت دیوار مرزی نخواهند شد. چون دشمن اساساً هیچ حقی در این خصوص ندارد.

ولی وظیفه لبنانی‌ها این است که موضع واحد خود را در عرصه‌های مردمی و رسمی ادامه دهند. نباید وارد بازی عقب ‌نشینی‌ها شوند و فکر کنند که با عقب نشینی کم، دستاورد بزرگ‌تری خواهند داشت. چون هر گونه عقب نشینی در این زمینه را برای عقب نشینی ها دیگر فراهم خواهد کرد.

باز هم در لبنان، منطق رئیس دستگاه دیپلماتیک آمریکا را رد می‌کنیم. چون این منطق لبنانی‌ها را علیه یکدیگر تحریک می‌نماید و خطر آتی مقاومت برای آینده لبنان را مطرح می‌کند. حال آن که او و دیگران خوب می‌دانند که خطر دائمی برای لبنانی‌ها مقاومت نیست بلکه دشمن صهیونیستی است. مقاومت واکنشی به اشغالگری و طمع ورزی‌های دشمن است. وزیر خارجه آمریکا اگر علاقه‌ای به مردم و آینده لبنان دارد، باید جلو هدف قرار گرفتن لبنان از خشکی، دریا و هوا، سرزمین و منافع آن را بگیرد و به دشمن فشار بیاورد که از مزارع شبعا و کفرشوبا خارج شود.

 

سوریه در برابر دشمن

اما در سوریه، دیدیم که ارتش این کشور جنگنده صهیونیستی را ساقط کرد. این واقعیت نشان دهنده مرحله تازه‌ای از برخورد با دشمن است که دیری است حاکمیت سوریه را نقض کرده است. الآن زمان آن فرا رسیده است که دشمن پیش از دست زدن به ماجراجویی تازه، بیش از پیش حساب کار خود را بکند.

ما اراده و چالش آفرینی ارتش سوریه را می‌ستاییم. این همان چیزی است که ما از آن انتظار داشتیم. این اقدام می‌تواند اعتماد به نفس امت اسلامی را زنده کند و مردم سوریه را متحد نماید. جهت گیری باید به سوی دشمن باشد. بی‌ثبات کردن سوریه و قرار دادن این کشور در معرض تندباد قدرت‌های بزرگ و کوچک که هر کدام سعی در تقسیم این کشور دارند، محکوم است.

 

حق شهدا

در حال و هوای بزرگداشت و تکریم فرماندهان شهید مقاومت اسلامی که در هنگامه قدرت، آزادی و کرامت، عزت، آزادی و کرامت امت اسلامی را رقم زدند و الگویی قابل اقتدا ارائه دادند، معتقدیم که حق این شهدا بر گردن امت اسلامی این است که دستاوردهای جهاد و فداکاری‌شان را حفظ کنند. در کوران مخالفت‌ها و درگیری‌های داخلی یا به خاطر فشارهای خارجی برای مخدوش کردن سیمای مقاومت، نباید حق آنان ضایع شود.

در خاتمه و در برابر فاجعه فروریختن ساختمانی در برج البراجنه که چند قربانی از ما گرفت، درخواست ما این است که تحقیق عادلانه و شفافی در این باره صورت گیرد تا علل و ریشه‌های این حادثه روشن شود. همه باید نسبت به مسئولیت خود پاسخگو باشند تا این مصیبت در ساختمان‌های قدیمی دیگر تکرار نشود.

این حادثه ایجاب می‌کند که شهرداری‌ها و بعد از آن دولت، باید توجه بیشتری به نیازها، خواسته‌ها و امنیت اجتماعی در این قضایا و مسائل دیگر مبذول دارند.