1 ربيع الثّاني 1438 هـ برابر با 10 دی ماه 1395 هـ و ٣٠/١٢/٢٠١٦ م
مطالب مهم خطبه اول: ما موافق این جشن‌ها هستیم، اما... / محاسبه و بازنگری، نه لهو و لعب / باید سال خود را با تزکیه نفس آغاز کنیم / محاسبه مطلوب.
مطالب مهم خطبه دوم: فضای مثبت لبنان / انتقام‌جویی‌ها کی پایان می‌یابد؟ / سوریه و آتش بس / تودهنی بین المللی به رژیم صهیونیستی / بحرین، عادی سازی روابط با دشمن / در آستانه سال نو.
خطبه اول:
خداوند متعال در کتاب عزیز خود می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا الله إِنَّ الله خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ* وَلَا تَکونُوا کالَّذِينَ نَسُوا الله فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِک هُمُ الْفَاسِقُونَ* لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ» صدق الله العظيم.
بعد از مدت اندکی با این سال میلادی خداحافظی کرده و به پیشواز سال میلادی جدید می‌رویم. عادت بر این است که آغاز سال میلادی با شب‌نشینی‌ها، جشن‌ها و نشست‌ها در مکان‌های عمومی و خانه‌ها همراه باشد. البته اگر حدود و ضوابط شرعی در این جشن‌ها و شب‌نشینی‌ها رعایت شود و فعل‌های حرامی که خیلی‌ها در آغاز سال میلادی مرتکب می‌شوند و به قول ما وقار و سنگینی خود را از دست می‌دهند، وارد این‌گونه مجالس نگردند، از نظر دینی مانعی برای این کارها وجود ندارد.
ما موافق این جشن‌ها هستیم، اما...
از این رو وقتی که این اواخر موضوع برگزاری جشن و سرور در مناسبت‌های دینی و اجتماعی در رسانه‌ها مطرح گردید و از ما حکم شرعی آن‌ها سؤال شد، عرض کردیم که این کار نه تنها حرمت ندارد بلکه مورد تشویق و ترغیب ماست. چون این برنامه‌ها انسان را از فضای بیهودگی دور می‌گرداند؛ زیرا در این جشن‌ها فضائل و ویژگی‌های پیامبر بیان می‌شوند. ولی همان‌طور که در همه زادروزها عرض کرده‌ام، به شرطی که عنوان میلاد در این جشن‌ها حفظ شود؛ بنابراین وقتی جشنی به مناسبت میلاد پیامبر خدا برگزار می‌شود، لازم است عنوان پیامبر با همه پیام‌های معنوی، ایمانی و اخلاقی ایشان نیز حفظ شود. به نحوی که در این مراسم نباید همان چیزهایی را شاهد باشیم که در مجالس لهو و لعب شاهدشان هستیم. باید از نظر شکل و محتوا تفاوت را کاملاٌ حس کنیم.
دین نه تنها مانعی برای شاد بودن انسان ایجاد نمی‌کند، بلکه به شادی و سرور دعوت می‌نماید. چون دین برای خوشبختی و سعادت انسان در دنیا و آخرت آمده است؛ اما جای یک پرسش خالی است که باید برای خودمان مطرح کنیم. سؤال این است: کارهایی که در جشن‌های آغاز سال نو انجام می‌شوند، چقدر با فضای شاد دینی مورد نظر ما همخوانی دارند؟ زیرا نگرانی ما این است که این جشن‌ها از فضای کلی جامعه تأثیر بپذیرند که جنبه تجاری در آن از نقش عمده‌ای برخوردار است. در حالی که پیامبر خدا ما از جو زدگی نهی کرده است. امام کاظم(ع) می‌فرماید: «نهى رسول الله أن يکون المرء إمّعة... أن يقول أنا مع النّاس وأنا کواحد من النّاس، إنما هما نجدان؛ نجد خير ونجد شرّ، فلا يکن نجد الشرّ أحبّ إليکم من نجد الخير؛ پیامبر خدا نهی کرده است که انسان امعه باشد... این که بگوید: من با مردم و یکی از مردم هستم. در حالی که دو راه وجود دارد. راه خیر و راه شر. نباید راه شر برای شما دوست داشتنی‌تر از راه خیر باشد.»
محاسبه و بازنگری، نه لهو و لعب
اگر بخواهیم آغاز سال نو فرصت مناسبی برای تجزیه و تحلیل و بازنگری است. این مناسبت هیچ سنخیتی با فضای لهو و لعب موجود ندارد. حتی با شادی دینی نیز ارتباطی ندارد. چون در حقیقت از دست رفتن عمر انسان است. با این عمر از دست رفته، انسان عن‌قریب این زندگی را ترک خواهد گفت و در برابر خدای خود خواهد ایستاد و با مسئولیت‌های خود روبرو خواهد گردید. وقتی که ندا می‌زنند: «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ»، «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکمْ عَبَثاً وَأَنَّکمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ»، «يَوْمَ تَأْتِي کلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا»، «وَتَرَى کلَّ أُمَّةٍ جَاثِيَةً کلُّ أُمَّةٍ تُدْعَى إِلَى کتَابِهَا».
شاید برخی‌ها دلیل تراشی کنند که این شادی‌ها به خاطر وارد شدن به سال نو است. ولی این هم نمی‌تواند دلیل این کارها باشد. چون در آغاز سال نو انسان باید قدری نگران باشد؛ زیرا نمی‌داند چه آینده‌ای در انتظار او قرار دارد و سال نو چه خوابی برای او دیده است؟
آری! شاید شادی کردن امری طبیعی و با معنا باشد. ما از کسانی که در سال گذشته کارهای نیک انجام دادند، کارهای خیر کردند، گناه و معصیت ریز و درشت مرتکب نشدند و اگر هم کارهای بدی کردند فوراٌ با توبه و کارهای نیک در صدد جبران آن‌ها برآمدند، می‌خواهیم که شاد باشند. از کسانی که برای دنیا و آخرت خود در سال آینده برنامه‌ریزی کرده‌اند تا سال جدیدشان آکنده از خیر و خوبی باشد، به نتایج مثبتی نزد خداوند دست یابند و این سال از سال قبلی بهتر باشد، می‌خواهیم که شادی کنند.
ولی خیلی از کسانی که در ارتکاب خطا و اشتباه زیاده‌روی کردند، درگذشته‌شان کوتاهی نمودند و از آن برای انجام دادن کارهای خوب استفاده ننمودند این‌گونه نیستند. سال آنان بدون محاسبه و برنامه‌ریزی برای آینده سپری می‌شود.
بنابراین واقعیت سال جدید این است که شایسته است فرصت خوبی برای بازنگری انسان باشد. همیشه به فکر باشد که در زندگی سرگردان نباشد، راه درست را گم نکند و از آنچه روزانه خداوند را می‌خواند، دور نشود. وقتی در نماز خود می‌خواند: «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ* صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ».
بدون این بازنگری و محاسبه، انسان از هر سوی در معرض تندبادها و خطرات قرار می‌گیرد. از برون و درون مورد تهدید انحرافات گوناگون واقع می‌شود. چون از شیطان نفس اماره او را وسوسه می‌کند و هواها و شهوات او را تحریک می‌کند که از ایمان و اخلاق فاصله بگیرد.
محاسبه مطلوب
وقتی خداوند به انسان در آیه‌ای که به آیه محاسبه مشهور است می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اتَّقُوا الله وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا الله إِنَّ الله خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ» او را به محاسبه دعوت می‌کند. این آیه از انسان می‌خواهد که در روند زندگی خود دقت کند و مطمئن شود گام‌هایی که برمی‌دارد او را به هدفی که خداوند متعال در آیه «وَ ابْتَغِ فِيمَا آَتَاک الله الدَّارَ الْآَخِرَةَ وَ لَا تَنْسَ نَصِيبَک مِنَ الدُّنْيَا» تعیین کرده است، می‌رساند.
احادیثی که از انسان می‌خواهند در هر کاری، در هر روزی و در هر فرصتی محاسبه نفس داشته باشد، به همین مسئله اشاره می‌کنند. انسان با محاسبه نفس باید مسیر خود را مورد ارزیابی قرار دهد و اگر به اشتباه رفته است، آن را اصلاح کند. شاید با این کار خداوند حساب او را سبک و راحت بگیرد. روزی که در برابر پاسخگویی در برابر خداوند می‌ایستد.
در حدیث آمده است: «الْکيِّسُ مَنْ دَانَ نَفْسَهُ، وَ عَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ، وَ الْعَاجِزُ مَنْ أَتْبَعَ نَفْسَهُ هَوَاهَا، ثُمَّ تَمَنَّى عَلَى الله؛ هوشیار و دانای واقعی کسی است که نفس خود را کنترل کند و برای بعد از مرگ آمادگی نماید. نادان و ناتوان واقعی کسی است که تابع هواهای نفسانی خود باشد و آرزوهای بیجا نسبت به خداوند داشته باشد.»
در حدیثی از پیامبر خدا آمده است: «حَاسِبُوا أَنْفُسَکمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا وَ زِنُوهَا قَبْلَ أَنْ تُوزَنُوا وَ تَجَهَّزُوا لِلْعَرْضِ الْأَکبَر؛ پيش از آنکه به حساب شما برسند خود به حساب خويش برسيد و قبل از آنکه مورد سنجش قرار گيريد خويشتن را بسنجيد و خود را براى رستاخیز بزرگ آماده کنيد.»
در حدیثی از امام زین العابدین(ع) آمده است: «ابْنَ آدَمَ إِنَّک لَا تَزَالُ بِخَيْرٍ مَا کانَ لَک وَاعِظٌ مِنْ نَفْسِک وَ مَا کانَتِ الْمُحَاسَبَةُ مِنْ هَمِّک؛ اى فرزند آدم! تا زمانى که واعظى از درون دارى و به حسابرسى(اعمالِ خود) اهتمام می‌ورزی پيوسته در خير و صلاح خواهى بود.»
در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است: «يَا ابْنَ جُنْدَب حَقٌّ عَلى کلِّ مُسْلِم يَعْرِفُنا اَنْ يَعْرِضَ عَمَلَهُ فى کلِّ يَوم و لَيْلَة عَلى نَفْسِهِ فَيَکونُ مُحاسِبَ نَفْسِهِ فَاِنْ رَأى حَسَنَةً اسْتَزادَ مِنْها و اِنْ رَأى سَيِّئَةً اسْتَغْفَرَ مِنْها لِئَلاّ يُخْزى يَوْمَ القيامةِ؛ اى پسر جندب! بر هر مسلمانى که ما را مى‌شناسد، لازم است که در هر روز و شب، اعمالش را بر خود عرضه بدارد و از نفس خود حساب بکشد؛ اگر کار خوبى در آن‌ها يافت، بر آن بيفزايد و اگر کار زشتى يافت، طلب بخشايش نمايد تا در قيامت دچار رسوايى نگردد.»
احادیث نحوه این محاسبه را توضیح می‌دهند. در حدیثی از امیرالمؤمنین(ع) آمده است: «جاهِدْ نَفْسَک و حاسِبْها مُحاسَبةَ الشَّريک شَريکهُ و طالِبْها بِحُقوقِ اللّه ِ مُطالَبَةَ الخَصْمِ خَصْمَهُ؛ با نفْس خود جهاد کن و از او حساب کش، همچنان که شريک از شريکش حساب می‌کشد و حقوق خداوند را از او مطالبه کن، همچنان که طرف دعوا، حقوق خود را از ديگرى مطالبه می‌کند.»
در حدیث دیگری آمده است که آن حضرت هر شب با نفس خود خلوت می‌کرد و می‌فرمود: «يا نَفْسُ... فما الّذي عَمِلْتِ فيهِ؟ أذَکرْتِ اللّه َ أمْ حَمِدْتيهِ؟ أ قَضَيْتِ حَقَّ أخٍ مؤمنٍ؟ أ نَفَّسْتِ عَنهُ کرْبتَهُ؟ أحَفِظْتيهِ بِظَهْرِ الغَيبِ في أهْلِهِ و ولدِهِ؟ أحَفِظْتيهِ بَعدَ المَوتِ في مُخَلَّفيهِ؟ أکفَفْتِ عن غيبَةِ أخٍ مؤمنٍ بفَضْلِ جاهِک؟ أأعَنْتِ مسلما؟ ما الّذي صَنَعتِ فيهِ؟ فيَذکرُ ما کانَ مِنهُ، فإنْ ذَکرَ أنَّهُ جَرى مِنهُ خيرٌ حَمِدَ اللّه عزّ و جلّ و کبَّرَهُ على تَوفيقِهِ و إنْ ذَکرَ مَعْصيَةً أو تَقْصيرا اسْتَغْفَرَ اللّه َ عزّ و جلّ و عَزَمَ على تَرْک مُعاوَدَتِهِ؛ اى نفْس! ... پس خداوند از تو خواهد پرسيد که آن را چگونه سپرى کردى؟ در آن روز چه کردى؟ آيا خدا را ياد کردى، يا سپاس و ستايشش گفتى؟ آيا حقّ برادر مؤمنى را گزاردى؟ آيا بار غمى از دل او برداشتى؟ آيا در نبودِ او هواى زن و فرزندان او را داشتى؟ آيا وقتى مُرد، به بازماندگان او رسيدگى کردى؟ آيا با استفاده از مقام و موقعیتت، از غيبت برادر مؤمنى جلوگيرى کردى؟ آيا مسلمانى را يارى رساندى؟ چه کارى براى او کرده‌ای؟ آنگاه کارهايى که کرده است برمی‌شمرد؛ اگر کار خيرى از وى سر زده باشد، خدا را سپاس گويد و به شکرانه توفيقى که به وى عنايت کرده، خدا را به بزرگى ياد کند و اگر ديد گناهى يا تقصيرى از او سر زده است، از خداوند عزّ و جلّ آمرزش بخواهد و تصميم بگيرد که ديگر آن را تکرار نکند.»
باید سال خود را با تزکیه نفس آغاز کنیم
عزیزان! چه بد انسانی است کسی که سال خود را با گناه آغاز می‌کند. خیلی‌ها این چنین هستند و چه خوشبخت است انسانی که با اقتدا به پیامبر خدا و اهل بیت(ع) این شب را به محاسبه نفس می‌گذراند. اعمال خود را پالایش می‌کند و برای سال آینده و آزمایش‌های آن آماده می‌شود و به درگاه خداوند دعا می‌کند که به او توفیق و موفقیت عنایت فرماید.
پیامبر خدا مشتاق بود که نمونه‌ای از نحوه بازنگری نفس در برابر خداوند در آغاز سال نو را به مردم نشان دهد. پیامبر خدا نیز برای ما الگوی حسنه است. او در شب آغاز نو دو رکعت نماز می‌خواند و آن‌گونه که در حدیث آمده است، می‌فرمود: «اللّهمّ ما عملت فی هذه السنة من عمل نهیتنی عنه و لم ترضه و نسیته و لم تنسه و دعوتنی إلى التّوبة بعد اجترائی علیک، اللّهمّ فإنّی استغفرک منه فاغفر لی و ما عملت من عمل یقرّبنی إلیک فاقبله منّی و لا تقطع رجایی منک یا کریم؛ خداوندا به خاطر انجام کارهایى که بر خلاف رضایت تو بوده و تو مرا از آن نهى نموده بودى از تو آمرزش مى‌خواهم. کارهایى که من آن را فراموش کرده‌ام ولى تو به یاد دارى و بعد از این که به درگاه تو جسارت کردم، مرا به توبه دعوت کردی. خدایا! از تو طلب بخشش می‌کنم. پس مرا ببخش و اگر عملی انجام داده‌ام که باعث نزدیک شدن به تو می‌شود، آن را از من بپذیر و امیدم را از خودت قطع مکن. ای کریم!»
هم چنین می‌فرمود: «وَهذِهِ سَنَةٌ جَدِيدَةٌ، فَأَسْأَلُک فِيها العِصْمَةَ مِنَ الشَّيْطانِ، وَ القُوَّةَ عَلى هذِهِ النَّفْسِ الأَمَّارَةِ بالسُّوءِ، وَ الاشْتِغالَ بِما يُقَرِّبُنِي إِلَيْک، يا کرِيمُ؛ و این سال تازه است. از تو خواهم در این سال نگهداریم را از شیطان و نیروى بر این نفس که پیوسته به گناه فرمان می‌دهد و سرگرمى بدآنچه مرا به تو نزدیک کند. ای کریم.»
عزیزان! ما موظفیم که خود را تزکیه کنیم. باید نفس خود را پاک کنیم. باید نفس خود را از این زیان‌ها پالایش نماییم تا دیگران ما را به هر جایی نکشانند. چون هستند کسانی که می‌کوشند ما را وارد جریان خودشان کنند. تزکیه نفس ممکن نیست مگر این که با خود گفتگو کنیم. باید در کارهای خود دقت نماییم. باید جهاد با نفس داشته باشیم. باید برای اصلاح روند نفس خود، از خداوند یاری بخواهیم تا وقتی در برابر خداوند متعال قرار می‌گیریم از این هشدار الهی شگفت‌زده نشویم: «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالاً * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً».
از کسانی نباشیم که خداوند درباره‌شان فرموده است: «وَ وُضِعَ الْکتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَذَا الْکتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَ لَا کبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا».
از خداوند می‌خواهیم که به ما جان‌هایی پاک، ناب، آگاه و پاکیزه عنایت فرماید و آینده ما را از گذشته‌مان بهتر گرداند و بهترین اعمال ما را پایانشان قرار دهد و روزی که به ملاقات خداوند می‌رویم را بهترین روز ما قرار دهد.
خطبه دوم:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا! شما و خودم را به همان چیزی توصیه می‌کنم که امیرالمؤمنین(ع) به ما سفارش کرده است. او در سخنرانی خود فرمود: «أيّها الناس، الآن الآن قبل النّدم، وقبل أن تقول النفس: يا حسرةً على ما فرّطت في جنب الله؛ ای مردم! الآن را الآن را دریابید پیش از این که پشیمان شوید. پیش از این که نفس بگوید: افسوس که درباره هم‌جوار و همسايه خداوند کوتاهي کرده‌ام.»
پیامبر خدا فرمود: «يُفتَحُ لِلعَبدِ يَومَ القِيامَةِ عَلى کلِّ يَومٍ مِن أيّامِ عُمرِهِ أربَعَةٌ و عِشرونَ خَزانَةً ـ عَدَدَ ساعاتِ اللَّيلِ و النَّهارِ ـ فخَزانَةٌ يَجِدُها مَملوءَةً نورا و سُرورا فيَنالُهُ عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَرَحِ وَ السُّرورِ ما لَو وُزِّعَ عَلى أهلِ النّارِ لأَدهَشَهُم عَنِ الإحساسِ بِألَمِ النّارِ و هِيَ السّاعَةُ الّتي أطاعَ فيها رَبَّهُ، ثُمَّ يُفتَحُ لَهُ خَزانَةٌ اُخرى فيَراها مُظلِمَةً مُنتِنَةً مُفزِعَةً فيَنالُهُ عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَزَعِ و الجَزَعِ ما لَو قُسِّمَ عَلى أهلِ الجَنَّةِ لَنَغَّصَ عَلَيهِم نَعيمَها و هِيَ السّاعَةُ الّتي عَصى فيها رَبَّهُ، ثُمَّ يُفتَحُ لَهُ خَزانَةٌ اُخرى فيَراها فارِغَةً لَيسَ فيها ما يَسُرُّهُ و لا ما يَسوؤهُ و هِيَ السّاعَةُ الّتي نامَ فيها أوِ اشتَغَلَ فيها بِشَيءٍ مِن مُباحاتِ الدّنيا، فيَنالُهُ مِنَ الغَبنِ و الأسَفِ عَلى فَواتِها حَيثُ کانَ مُتَمَکنا مِن أن يَملَأها حَسَناتٍ؛ در روز قيامت براى هر روز از روزهاى عمر بنده بيست و چهار گنجينه، به تعداد ساعات شبانه روز، گشوده می‌شود. گنجینه‌ای را پر از نور و شادمانى می‌بیند و با مشاهده آن‌چنان شادى و سرورى به او دست می‌دهد که اگر ميان دوزخيان تقسيم شود احساسِ دردِ آتش را از يادشان می‌برد. اين گنجينه ساعتى است که در آن پروردگارش را اطاعت کرده است. سپس گنجينه ديگرى برايش باز می‌شود و آن را تاريک و بدبو و وحشتناک می‌یابد و از مشاهده آن‌چنان ترس و وحشتى به او دست می‌دهد که اگر ميان بهشتيان تقسيم شود، نعمتِ بهشت را به کام آن‌ها تلخ می‌سازد و آن ساعتى است که در آن پروردگارش را نافرمانى کرده است. آنگاه گنجينه ديگرى برايش گشوده می‌شود و آن را خالى می‌یابد و در آن چيزى که او را شادمان يا ناراحت کند يافت نمی‌شود و آن ساعتى است که در آن خواب بوده يا به امور مباح دنيا اشتغال داشته است. پس از اين که می‌توانسته اين ساعت و لحظات را با کارهاى خوب پُر کند و نکرده چنان احساسى از غبن و اندوه به او دست می‌دهد که در وصف نمی‌گنجد.»
علت بدبختی و عقب‌ماندگی ما در دنیا و آخرت این است که برای وقت اهمیت قائل نیستیم. به وقت توجه نداریم. وقت خود را بیهوده هدر می‌دهیم. گویا اصلاً چیزی وجود ندارد. پس باید ملتزم باشیم که عمر خود را عمر مبارکی قرار دهیم و در دنیا به مدارج عالی علم و عمل برسیم و در آخرت نیز به مدارج عالی برسیم و مجبور نشویم بگوییم: «رَبِّ ارْجِعُونِ * لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَکتُ» به این ترتیب جامعه خود را اصلاح خواهیم کرد و با چالش‌ها مقابله خواهیم نمود.
فضای مثبت لبنان
از لبنان آغاز می‌کنیم که همچنان از فضای مثبت سیاسی برخوردار است. این فضای مثبت از اظهارنظرها و بیانیه‌های نیروهای مختلف سیاسی هویداست که پیش از این حالت درگیری و نزاع داشت. روند سیاسی کشور از انتخاب رئیس جمهور گرفته تا تشکیل دولت، صدور سریع بیانیه کابینه و گرفتن رأی اعتماد در مدت کوتاه همه نشان دهنده این فضای مثبت است و با تأسی به حکومت‌های پیشین مشابه یعنی حکومت‌های وحدت ملی، به مناقشه و مجادله بسیاری نیاز ندارد.
علت آن هم عوامل منطقه‌ای و بین المللی است که خواستار ثبات و آرامش لبنان بودند و برای رسیدن به راه حل زمینه‌سازی کردند. جریان‌های سیاسی دریافتند که گزینه‌ای غیر از همگرایی و اتحاد برای ساختن دولت، فعال کردن نهادها و رها کردن اختلافاتی که برای مدت‌ها خواب راحت را از چشم لبنانی‌ها ربوده بود، ندارند.
در عین حال که تأکید می‌کنیم باید این فضای مثبت را تثبیت و حمایت کنیم تا این که اتفاقی و تابع محاسبات آنی نباشد، امیدواریم که ادامه یابد و روی عملکرد دولت تأثیر بگذارد تا دولت هر چه سریع‌تر به حل مسائل ضروری طبق جدول کاری خود اقدام کند. از جمله این مسائل ضروری، قانون جدید انتخابات و پر کردن پست‌های خالی به ویژه در مراکز نظامی، نظام حقوق و مزایا، رسیدگی به مسائل حیاتی شهروندان مانند آب، برق و بهداشت، رسیدگی به بحران زباله‌ها و آغاز رسیدگی به فساد فزاینده موجود است.
لبنانی‌ها می‌دانند این دولت که با آمال و وعده‌های بسیاری روی کار آمده است، در مدت کوتاهی نمی‌تواند موفق شود و نباید بیش از توان از آن انتظار داشته باشند. ولی مردم از این دولت می‌خواهند که به دور از درگیرهای لفظی، حساب‌ها و منافع شخصی به فکر میهن باشد و از تمام توان خود برای کاستن از درد و رنج و حل مشکلات مردم استفاده کند و همه آن چیزهایی را که مردم در طول خلأ ریاست جمهوری از دست داده‌اند، جبران نماید و برای به دست آوردن اعتماد واقعی ملت، به موفقیت‌های عملی دست یابد.
انتقام‌جویی‌ها کی پایان می‌یابد؟
باز هم در لبنان، باید از اهمیت تلاش و بسیج رهبران دینی و سیاسی و فعالان اجتماعی برای پایان دادن به پدیده انتقام‌جویی در میان عشیره‌ها و خانواده‌های بقاع حرف بزنیم. چون این مسئله برای وضعیت اجتماعی بقاع خطرناک است، پیامدهای انسانی بسیاری در پی دارد و عدالت را تحت تأثیر قرار می‌دهد. چون وقتی کسی که قاتل نیست به قتل می‌رسد یا این که قاتل بدون در نظر داشت شرایط، زمینه‌ها و انگیزه‌های قتل کشته می‌شود، عدالت زیر سؤال می‌رود. علاوه بر این ثبات منطقه نیز به خطر می‌افتد و به سیمای منطقه‌ای که همچنان نماد بالندگی، قدرت و آرمان‌های بزرگ است، آسیب وارد می‌شود.
ما از دولت می‌خواهیم بدون توجه به این که مجرم چه کسی است، به وظیفه خود در مجازات مجرم عمل کند. هرگاه این مسئله تحقق یابد، همه مردم دولت را محل رجوع خود انتخاب خواهند کرد و هیچ کس شخصاً به احقاق حق خود نخواهد پرداخت و از بسیاری از این انتقام‌جویی‌ها کاسته خواهد شد.
سوریه و آتش بس
به سوریه می‌رسیم. از صدور اطلاعیه ارتش سوریه و گروه‌های مخالف برای آٰغاز آتش بس خشنود شدیم. این آتش بس تحت نظارت روسیه و ترکیه و دعای خیر ایران عملی شد. شاید که باعث توقف خونریزی‌ها و ویرانی‌های شش ساله شود. مردم سوریه در آتش این جنگ سوختند و در داخل و خارج این کشور آواره شدند. این آتش بس شاید زمینه‌ساز راه حل سیاسی شود که گزینه‌ای غیر از آن وجود ندارد و به چنددستگی فعلی پایان دهد و بعد از آن ما شاهد کشوری متحد باشیم که به واسطه ارتش و همبستگی مردم خود قدرتمند است و نقش پیشگام مورد انتظار خود را ایفا می‌نماید.
تودهنی بین المللی به رژیم صهیونیستی
به فلسطین می‌رسیم. این بار دشمن صهیونیستی از مراقب آمریکایی خود سیلی خورد. چون آمریکا از وتوی قطعنامه شورای امنیت که ساخت شهرک در کرانه غربی و قدس را غیرقانونی می‌دانست، خودداری کرد.
به رغم این که این قطعنامه خیلی دیر علیه رژیم صهیونیستی صادر شد، باز هم مهم است. چون بخشی از حقوق سلب شده فلسطینیان را به آنان بازمی‌گرداند؛ اما فلسطینیان خیلی بیش از این‌ها می‌خواهند. ولی به نظر آنچه در شورای امنیت روی داد، چندان سودی برای فلسطینیان نداشت، اما به نفع دیدگاه آمریکا بود. چون آمریکا در این مرحله حل قضیه فلسطین را برای حفظ این رژیم می‌خواهد؛ زیرا دنیای عرب، جهان اسلام و گروه‌های فلسطینی در نهایت ضعف و پراکندگی قرار دارند. به رغم این مسئله، اسرائیل این قطعنامه بین المللی را به دیوار کوبید و اظهار داشت که ساخت واحدهای مسکونی در کرانه غربی ادامه خواهد یافت. در اینجا این پرسش جای طرح دارد: آمریکا، دولت‌های غربی و سازمان ملل چه رفتاری را با رژیم صهیونیستی در پیش خواهند گرفت؟ و اگر دولت‌های عربی و اسلامی قطعنامه‌های بین المللی را نقض کرده بودند، چه اتفاقی می‌افتاد؟
بحرین، عادی سازی روابط با دشمن
اما در تناقضی آشکار، در حالی که برخی فشارهای بین المللی علیه رژیم صهیونیستی اعمال می‌شود، در بحرین درهای عادی‌سازی روابط با این رژیم باز می‌شوند و بحرین پذیرای هیئتی صهیونیستی می‌گردد. این هیئت کنسرت برگزار کرد و در آن خواستار ساختن هیکل روی ویرانه‌های مسجد الاقصی شد.
در عین حال که هر گونه اقدام برای عادی‌سازی روابط با دشمن را محکوم می‌کنیم، دشمنی که به اشغال فلسطین و جنایت علیه مردم آن ادامه می‌دهد و برای فتنه‌هایی زمینه‌سازی می‌کند که ملل اسلامی و عربی از آن رنج می‌برند، این تصویر را تصویر مردم بحرین نمی‌دانیم. مردمی که همیشه پیشرو مبارزه با این رژیم و اشغالگری آن بودند.
در آستانه سال نو
در خاتمه، آغاز سال نو را به همه لبنانی‌ها تبریک و تهنیت عرض می‌کنیم و از خداوند متعال می‌خواهیم که سال آینده ما را از گذشته آن بهتر قرار دهد. آرزو می‌کنیم که در این سال از امنیت، صلح و وحدت برخوردار باشیم و در برابر بدخواهان و این کشور و کسانی که می‌خواهند ثبات، منابع و آینده ما را به هدر بدهند، بایستیم.
